wtorek, 28 maja 2013

Neperditaj dokumentoj, perdita kapo

Matene mi havis teruran senton, ke mi perdis ĉiujn miajn dokumentojn. Mi timis, ke mi lasis ilin hieraŭ en trajno. Eĉ mi jam volis iri al stacidomo kaj demandi en oficejo de trovitaj aĵoj. Bonŝance ili estis en poŝo de mia jako. Mi neniam antaŭe uzis tiun poŝon, mi eĉ ne scii pri ĝia ekzisto, pro tio mi ne povis trovi dokumentojn ene, mi hazarde tuŝis lokon, kie ili estis.
Se temas pri studado - ekzemena sesio alproksimiĝas kaj mi jam scias, ke estos kiel ĉiam. Tro malmulte da tempo, tro multe da libroj. Kaj tipografia projekto, kiam mi eĉ pli simplaj grafikaj aferoj ne scipovas projekti. En tiaj momentoj ŝajnas al mi, ke mi jam antaŭ longe perdis mian kapon. Kial mi ne povas plenigi miajn devojn sen prokrasto, kiel plimulto da normalaj homoj? Kial mi okupiĝas pri ĉio nur ne pri tio, pri kio mi devus okupiĝi? Espereble ĉio finos bone kaj mi havos trankvilajn somerferiojn.
Hodiaŭan vesperon mi pasigis instruante Esperanton al mia amikino en ŝia loĝejo. Dank' al tio ŝiaj kunloĝantinoj eksciis pri ekzisto de la lingvo:) Kvankam mi ne kredas, ke ili komencos lerni ĝin, bone ke almenaŭ iom pli da homoj ekaŭdis pri Esperanto kaj scias pri kio temas. Dum du horoj ni faris tri lekcionoj el lernolibro kaj intertempe multege klaĉis:) Ĝojigas min, ke mia amikino estas tiel saĝa kaj observema, mi eĉ ne ĉiam scias, kion respondi al ŝiaj demandoj. Ŝi tre logike ordigas ĉion en sia menso kaj rimarkas similaĵon.

Rano miałam okropne poczucie, że zgubiłam wszystkie dokumenty. Bałam się, że zostawiłam je wczoraj w pociągu. Nawet chciałam już iść na dworzec i pytać w biurze rzeczy znalezionych. Na szczęście były w kieszeni mojej kurtki. Nigdy wcześniej jej nie używałam, nawet nie wiedziałam o jej istnieniu, dlatego nie mogłam wcześniej znaleźć w niej dokumentów, przypadkowo wyczułam je przez materiał.
Jeśli chodzi o studia - sesja się zbliża i już wiem, że będzie jak zawsze. Za mało czasu, za dużo książek. I projekt typograficzny, kiedy nawet łatwiejszych rzeczy nie potrafię zaprojektować. W takich momentach wydaje mi się, że już dawno temu straciłam głowę. Dlaczego nie mogę wykonywać swoich obowiązków bez ich ciągłego odkładania, jak większość normalnych ludzi? Dlaczego zajmuję się wszystkim innym tylko nie tym, czym powinnam się zająć? Mam nadzieję, że wszystko zakończy się pozytywnie i będę miała spokojne wakacje.
Dzisiejszy wieczór spędziłam ucząć moją koleżankę esperanta w jej mieszkaniu. Dzięki temu jej współlokatorki dowiedziały się o istnieniu języka:) Chociaż nie wierzę, że zaczną się go uczyć, dobrze że chociaż więcej ludzi usłyszało o esperancie i wie, o co chodzi. W ciągu dwóch godzin zrobiłyśmy 3 lekcje z podręcznika, a w międzyczasie dużo plotkowałyśmy:) Cieszy mnie, że znajoma jest taka mądra i spostrzegawcza, nawet nie zawsze wiem, co odpowiedzieć na jej pytania. Ona to wszystko bardzo logicznie układa sobie w głowie i zauważa podobieństwa.

czwartek, 23 maja 2013

Nuligitaj deĵoroj kaj enpaĝigo de unua libro

Estrino informis nin, ke plimulto da spektakloj estis nuligita. Tio signifas, ke mi havas liberan semajnifinon, nur vendrede mi laboros. Mi povos veturi hejmen.
Mi prunteprenis lernolibron kaj donis lin al mia lernantino. Espereble ĝi ege helpos al ŝi. Tamen ankoraŭ ne okazis ankoraŭ sekva leciono, ni plu praktikas sendado da mesaĝoj per poŝtelefono. Eble en sekva semajno ni renkontiĝos.
Hieraŭ kaj hodiaŭ mi aĉetis vestaĵojn kaj ŝuojn. Mi kutime ne ŝatas aĉetadon, mi faras tion malofte, do se mi jam iras al vendejo, mi prenas multe da aĵoj. Pensante pri mia nupta robo mi serĉis ankaŭ blankan mansakon. Kelkajn mi trovis, sed multe kostaj kaj mi ne certas, ĉu taŭgaj por nupto. Eble ion alian mi trovos, se ne, mi revenos al tiu vendejaro.
En tiu ĉi semajno mi ĉefe okupiĝis pri korektado kaj enpaĝigado de libro. Mi finfine faris mian unuan libron! Ĝi ne havas kovrilon ktp., sed mi enpaĝigis tutan tekston de romano. Se mi aŭ iu alia preparus kovrilon, libro povus esti presita. Nun mi devas okupiĝi pri alia projekto kaj ĝi estas eĉ ligita kun Esperanto. Se mi sufiĉe bone ĝin preparos, mi presos ĝin kaj utiligos por varbi homojn. Bedaŭrinde restis malmulte da tempo kaj mi ne estas bona grafikistino, mankas al mi spertojn.
Por lublina gazeto mi korektis jam kelkajn tekstojn. Estis malgrandaj teknikaj problemoj, ĉar pro malbona formato de dosiero dum konservado malaperis efikojde mia duontaga laboro kaj mi devis komenci ĉion denove. Tamen mi gajnas sperton, ĉefe pri komputila korektado. Ĝis nun mi praktikis nur paperan korektadon. Progreso ĉiam bonvenas:)

Szefowa poinformowała nas, że większość spektakli została odwołana. Oznacza to, że mam wolny weekend, tylko w piątek idę do pracy. Będę mogła jechać do domu.
Pożyczyłam podręcznik i przekazałam go mojej uczennicy. Mam nadzieję, że dużo jej pomoże. Nie odbyła się jednak jak na razie kolejna lekcja, dalej praktykujemy wysyłanie smsów. Może w przyszłym tygodniu uda nam się spotkać.
Wczoraj i dzisiaj kupiłam ubrania i buty. Nie przepadam za zakupami, dlatego robię je rzadko i jak już się wybiorę do sklepu, to kupuję wszystko w ilościach hurtowych:) Z myślą o mojej sukience weselnej szukałam też białej torebki. Kilka znalazłam, ale były drogie i nie byłam przekonana, czy nadają się na wesele. Może znajdę jeszcze coś innego, a jak nie, to wrócę do tej galerii.
W tym tygodniu zajmowałam się przede wszystkim korektą i składem książki. Wreszcie zrobiłam moją pierwszą książkę! Nie ma okładki itp., ale złożyłam cały tekst powieści. Jeśli ja lub ktoś inny przygotowałby okładkę, książka mogłaby zostać wydrukowana. Teraz muszę zająć się innym projektem, a jest on związany z esperantem. Jeśli przygotuję go wystarczająco dobrze, wydrukuję go i użyję do w celach promocyjnych. Niestety zostało mało czasu, a ja nie jestem dobrym grafikiem, brakuje mi doświadczenia.
Dla lubelskiej gazety wykonałam już korektę kilku tekstów. Były małe problemy techniczne, bo przez zły format pliku podczas zapisu wyparowały efekty pół dnia mojej pracy i musiałam zacząć wszystko od nowa. Zyskuję jednak doświadczenie, zwłaszcza to związane z korektą komputerową. Do tej pory miałam do czynienia tylko z korektą na papierze. Postęp zawsze jest mile widziany:)

niedziela, 19 maja 2013

Nokto de Muzeoj

Post hieraŭa Nokto de Muzeoj mi estis laca, sed kontenta. Kun amikinoj mi vizitis Nacian Muzeon, Etnografian Muzeon kaj Sinagogon Sub Blanka Cikonio. Ĉie estis multege da homoj, kio ne tre plaĉis al mi, sed tamen bone, ke mi entutu ie iris kaj interese pasigis tempon.
Novaĵo - antaŭ kelkaj tagoj mi hazarde trovis anonson de studenta gazeto kaj mi aliĝis al redakcio, kvankam ilia sidejo estas en Lublino, kie mi ankoraŭ neniam estis. Mi laboras interrete Ĉefe mi okupiĝas pri korektado de artikoloj, mi jam korektis kelkajn tekstojn. Se mi volas, mi povas ankaŭ skribi artikolojn mem. Ĉion mi faras volontule, esperante, ke iam tio helpos al mi trovi bonan laboron. Dank' al tio mi havos novajn spertojn kaj konstantan praktikon, kio tre gravas.
Hodiaŭ mi anstataŭis amikinon en laborejo. Estis bona koncerto. Lastatempe multe da okazaĵoj estis nuligita, kio signifas, ke mi havos malpli da deĵoroj. Eble tio bonas, ĉar alproksimiĝas ekzamena sesio.

Po wczorajszej Nocy Muzeów byłam zmęczona, ale zadowolona. Ze znajomymi odwiedziłam Muzeum Narodowe, Muzeum Etnograficzne i Synagogę pod Białym Bocianem. Wszędzie było mnóstwo ludzi, za czym niezbyt przepadam, ale dobrze, że przynajmniej w ogóle ruszyłam się z domu i ciekawie spędziłam czas.
Nowina - przed kilkoma dniami przypadkowo znalazłam ogłoszenie pisma studenckiego i zgłosiłam się do redakcji, chociaż siedzibę ma w Lublinie, gdzie nigdy jeszcze nie byłam. Pracuję przez internet. Głównie zajmuję się korektą artykułów, poprawiłam już kilka tekstów. Jeśli chcę, mogę też sama pisać artykuły. Wszystko robię wolontariacko, z nadzieją, że kiedyś pomoże mi to znaleźć dobrą pracę. Dzięki temu zdobywam nowe doświadczenia i mam stałą praktykę, co jest bardzo ważne.
Dzisiaj byłam w pracy na zastępstwie za koleżankę. Był dobry koncert. Ostatnio sporo wydarzeń zostało odwołanych, co oznacza, że będę miała mniej dyżurów. Może to i dobrze, bo zbliża się sesja.

piątek, 17 maja 2013

Unua lernantino!

Mia amikino hieraŭ tranoktis ĉe mi kaj vespere ŝi diris: "Vi tiel multe parolis pri Esperanto, nun ni havas iom da tempo, lernigu min!". Tio tre ekĝojigis min, longe mi atendis similajn vortojn. Tuj mi prenis paperon kaj prezentis al ŝi kelkajn bazajn informojn kun ekzemploj. Ŝi konas ĉefe germanan, sed ankaŭ iomete anglan, latinan ktp. Ŝi estas saĝa kaj lerta, do laŭ mi ŝi facile kaj tre rapide kaptos ideon de la lingvo. Hieraŭ mi eĉ ne bezonis traduki al ŝi pli multo da vortoj, ĉar ŝi mem kapablis diveni signifon de vorto (se ĝi estis simila al germana aŭ latina), kvankam ŝi pri Esperanto scias preskaŭ nenion.
Bedaŭrinde mi ne havas lernolibron (mi preferas "Esperanto per rekta metodo" de Stano Marĉek per kiu mi mem eklernis la lingvon). Interrete eblas aĉeti ĝin, sed tio estas tre multe kosta kaj longedaŭra (transporto el Slovakio kostus pli multe ol libro mem), do tia solvo ne taŭgas. Mi penas akiri ĝin alimaniere, eble iu konato pruntedonos al mi aŭ mia esperanto klubo havas iun neuzatan lernolibron. Por nun ni elpensis alian metodon de lernado - mi ĉiutage sendos al ŝia poŝtelefono mesaĝon kun novaj vortoj kaj informoj.
Mojose, ke mi havas lernantinon kaj ni povos paroli esperante kaj eble veturi kune al esperantaj aranĝoj, se ŝi volos.

Moja przyjaciółka wczoraj u mnie nocowała i wieczorem powiedziała: "Tyle mówisz o tym esperancie, teraz mamy trochę czasu, naucz mnie!". To mnie bardzo ucieszyło, długo czekałam na podobne słowa. Natychmiast wzięłam kartkę papieru i pokazałam jej kilka podstawowych informacji z przykładami. Ona zna przede wszystkim niemiecki, ale też trochę angielski, łacinę itp. Jest mądra i bystra, więc według mnie łatwo i szybko załapie, o co w esperancie chodzi. Wczoraj nawet nie potrzebowałam jej tłumaczyć większości słówek, bo sama potrafiła odgadnąć znaczenie (jeśli przypominało niemiecki lub łacinę), chociaż o esperancie ma mgliste pojęcie.
Niestety nie mam podręcznika (preferuję "Esperanto metodą bezpośrednią", z którego sama się uczyłam, autorem jest znany słowacki esperantysta Stano Marček). Można kupić go przez internet, ale to wyszłoby drogo i długo (koszt transportu byłby wyższy od ceny książki), więc takie rozwiązanie odpada. Staram się zdobyć go innym sposobem, może jakiś znajomy pożyczy albo mój klub esperancki ma jakiś nieużywany obecnie. Na razie wymyśliłyśmy inną metodę nauki - codziennie wysyłam koleżance smsy z nowymi słówkami i informacjami.
Fajnie, że mam uczennicę i będziemy mogły rozmawiać po esperancku i może jechać razem na jakąś esperancką imprezę, jeśli ona będzie chciała.

wtorek, 14 maja 2013

Alĝustigo kaj korekto

Denove mi devis doni al instruistino alĝustigon kaj korekton. Feliĉe hieraŭ mi tion preparis kaj hodiaŭ mi finis, kvankam kelkajn informojn mankis, ĉar mi tion tiel prokrastis, ke mi jam ne povis trovi bezonatajn librojn. Simile dum komputilaj lecionoj - mi ne finis enpaĝigon de libro, sed mi povas poste sendi pretan dosieron al gvidanto de kurso. Tamen mi gajnis pluson, ĉar mi akiris 96 puentoj en ludo pri tipografio (pli precize pri "kerning", sed mi ne scias, kiel esprimi tion esperante, pole tio ankaŭ nomiĝas "kerning"). Se vi volas, vi ankaŭ povas ludi ĉi tie: Tipografia ludo
Poste mi renkontiĝis kun amikino, ni promenis ĉirkaŭ urboplaco kaj manĝis glaciaĵojn. Se temas pri amikoj, dimanĉe mi vojaĝis per trajno kun mia ekskunlaboranto. Mi ne memoras, kiam mi vidis lin lastatempe. Li rakontis al mi pri sia laboro en Meksiko kaj Germanio. Li eĉ montri al mi fotojn el Meksiko, ĉar li havis tekkomputilon. Ni plendis je niaj estrinoj, laboro ktp. Tempo pasis tiel rapide, ke ni eĉ ne rimarkis, kiam ni atingis Vroclavon. Tre interesa hazarda renkontiĝo.

Znowu musiałam oddać prowadzącej adiustację i korektę. Szczęśliwie wczoraj to przygotowałam i dzisiaj skończyłam, chociaż kilku informacji zabrakło, bo jak zwykle wzięłam się za to na ostatnią chwilę, kiedy nie mogłam już znaleźć potrzebnych książek. Podobnie na zajęciach komputerowych - nie skończyłam składu książki, ale mogę później przesłać gotowy plik prowadzącemu. Zdobyłam jednak plusa, bo uzyskałam 96 punktów w grze o typografii (a dokładniej o kerningu). Można w nią zagrać na tej stronie: Gra typograficzna
Później spotkałam się z przyjaciółką, spacerowałyśmy w okolicach rynku i jadłyśmy lody. Jeśli chodzi o znajomych, w niedzielę jechałam pociągiem z moim byłym współpracownikiem (info dla D. - chodzi o M.W., gdybyś miała wątpliwości:)). Nie pamiętam, kiedy widzieliśmy się po raz ostatni. Opowiedział mi o swojej pracy w Meksyku i w Niemczech. Nawet pokazał mi zdjęcia z tego Meksyku, bo miał ze sobą komputer. Narzekaliśmy na nasze szefowe, pracę itp. Czas minął tak szybko, że nawet nie zauważyliśmy, kiedy znaleźliśmy się we Wrocławiu. Bardzo interesujące przypadkowe spotkanie.

sobota, 11 maja 2013

Promenoj

Lastaj tagoj mi pasigis ĉefe kun amikino. Unue ni iris al parko, kie ni sidis apud lageto kaj parolis. Poste iomete hazarde ni decidis plilongigi nian promenon kaj trovi tombejon de sovietaj soldatoj. Tie mi ekaŭdis familian historion de mia amikino pri ŝiaj rusaj radikoj.  Dum sekva tago ni iris kune aĉeti ŝuojn por nupto. Nur mi sukcesis ilin aĉeti, ĉar amikino preferis antaŭe helpi al mi, ĉar mi havis pli grandan problemon pro nekutimaj koloroj de robo. Ŝi poste sole pli facile trovos siajn ŝuojn. Vespere ni iris al koncerto en mia laborejo, estis tre agrable kaj interese. Malsupre foto el parko, kie ni sidis:

PS. Ekde kelkaj tagoj mi havas problemon kun aldonado de fotoj (temas ĉefe pri alia blogo, kie ĉiuj notoj enhavas bildojn). Tio daŭras tro longe. Pro tio mi havas multe da fotoj, kiuj atendas en vico kaj mi ne volas pasigi tutan tagon ĉe blogo pro malrapideco de sistemo.
Ostatnie dni spędziłam przede wszystkim z przyjaciółką. Najpierw poszłyśmy do parku, gdzie siedziałyśmy nad stawem i rozmawiałyśmy. Później dość przypadkowo zdecydowałyśmy się przedłużyć nasz spacer i znaleźć cmentarz żołnierzy radzieckich. Tu usłyszałam historię rodziny mojej przyjaciółki o jej rosyjskich korzeniach. Następnego dnia poszłyśmy razem kupować buty na ślub. Tylko mi udało się je kupić, przyjaciółka wolała najpierw mi pomóc, bo miałam większy problem ze względu na nietypowe kolory sukienki. Ona później sama łatwiej znajdzie sobie buty. Wieczorem poszłyśmy na koncert do mnie do pracy, było bardzo przyjemnie i interesująco. Powyżej zdjęcie z parku, gdzie siedziałyśmy:

PS. Od kilku dni mam problem z dodawaniem zdjęć (chodzi przede wszystkim o inny blog, gdzie wszystkie notki zawierają obrazki). Trwa to zbyt długo. Z tego powodu mam dużo zdjęć, które czekają w kolejce a ja nie chcę spędzać całego dnia nad blogiem ze względu na powolność systemu.

środa, 8 maja 2013

Surstrata ĵonglado

Nekredeble, ke mi denove miksis horojn de prelego. Hodiaŭ anstataŭ je 10:15 mi venis je 10:45, do mi eĉ ne eniris, ĉar mi ne volis interrompi. Tamen mi faris aliajn gravajn aferojn, nome mi redonis librojn al biblioteko, kontrolis kiam funkcias komputilĉambro (mi ne certas, ĉu vorto estas ĝusta, temas pri loko en universiteto, kie stalas multe da komputiloj, kiuj povas uzi studentoj kaj kie ankaŭ okazas leciojn kun tiuj komputiloj, pole tio nomiĝas "pracownia komputerowa"), vizitis mian estrino por doni al ŝi mian kvitancon kontaŭ lasta mono (ŝi malestis, sed mi lasis kvitancon ĉe alia persono) kaj mi reprenis menditan libron el librovendejo.
Libro nomiĝas "Mondo de reĝo Arturo. Maladie", verkis ĝin Andrzej Sapkowki, aŭtoro de fantasiaj libroj pri Geralto el Rivio. Mi jam ĝin legis longe, longe antaŭe, verŝajne kiam mi estis en gimnazio, preskaŭ nenion mi memoras. Sed mi povis ĝin mendi per iomete stranga metodo (mi ne uzis propran monon), do mi tiel faris. Nun mi ĝin ne legos, ĉar mi ankoraŭ ne finis "Militon kaj pacon" de Tolstoj (mi tralegis du volumoj, restis ankoraŭ du) kaj en vico atendas kelkaj aliaj librojn.
Kio pri ĵonglado? Kiam mi iris al estrino, mi rimarkis junulon kurantan inter aŭtomobiloj starantaj je ruĝa lumo. Li havis nigran ĉapelon kaj tri blankajn keglojn. Post momento trafiklumoj ŝanĝiĝis, aŭtomobiloj forveturis. Junulo eliris el strato kaj per trotuaro revenis al sia loko apud semaforoj. Kiam denove komencis ruĝa lumo, li staris surstrate antaŭ ĉiuj starantaj aŭtomobiloj kaj komencis ĵongli. Li faris tion sufiĉe bone. Poste li prenis ĉapelon kaj trakuris inter ŝoforoj por kolekti monon. Miris min, ke homoj enĵetis ion en lia ĉapelo. Verŝajne ili aprecis lian kreemon. Mi neniam vidis ion similan, nur de tempo al tempo malĝentilajn knabojn altrudantajn sin kaj lavantajn vitron sen permeso de ŝoforistoj.
Kaj mi vidis tiun ĵongliston ĉirkaŭ tagmezo, estis tre varmege, por mi estis malfacile eĉ 5 minutoj elteni en tia suno. Por li devis esti eĉ pli malbone, li devis ankaŭ kuri, ĵongli, salti ktp. Mi pensas, ke tio estas bono solvo por gajni iom da mono, simile kiel publika gitarludo aŭ kantado. Pli bone, kiam iu almenaŭ iomete penas montri ion al homoj, interesigi ilin pri sia talento. Mi scias, ke tiu homo devis dediĉi iom da tempo por eklerni gitarludadon, ĵongladon. Tio ne estas facila afero, mi mem provis kaj ne sukcesis. Mi ne ŝatas, kiam venas homoj kaj almozpetas. Mi ne donas al ili monon, ĉar mi scias, ke almozpetado estas por ili profesio kaj iuj povas gajni eĉ pli multe ol normale laborantaj homoj. Eble ne ĉiuj trompas, tamen malfacile estas diveni, kiu vere bezonas helpon.

Niewiarygodne, że znowu pomyliłam godziny wykładu. Dzisiaj zamiast o 10:15 przyszłam o 10:45, więc nawet nie wchodziłam, bo nie chciałam przeszkadzać. Ale za to załatwiłam kilka innych ważnych spraw, mianowicie oddałam książki do biblioteki, sprawdziłam godziny otwarcia pracowni komputerowej, zaniosłam szefowej rachunek za poprzedni miesiąc (nie było jej, ale zostawiłam rachunek u kogoś innego) i odebrałam zamówienie z księgarni.
Książka to "Świat króla Artura. Maladie" Sapkowskiego. Czytałam ją już dawno, dawno temu, chyba w gimnazjum, prawie nic już nie pamiętam. Ale mogłam ją zamówić w dość dziwny sposób (nie używając własnych pieniędzy), więc skorzystałam z okazji. Teraz raczej jej nie przeczytam, bo jeszcze nie skończyłam "Wojny i pokoju" Tołstoja (przeczytałam dopiero dwa tomy z czterech), a w kolejce czeka jeszcze kilka innych książek.
A co z żonglowaniem? Kiedy szłam do szefowej, zauważyłam młodego chłopaka biegającego między samochodami stojącymi na czerwonym świetle. Miał ze sobą czarny kapelusz i trzy białe kręgle. Po chwili światła się zmieniły, samochody odjechały. Chłopak zszedł z ulicy i chodnikiem wrócić na swoje miejsce pod światłami. Kiedy znowu zaświeciło czerwone, stanął przed wszystkimi stojącymi autami i zaczął żonglować. Robił to całkiem dobrze. Później wziął kapelusz i przebiegł między kierowcami, żeby pozbierać pieniądze. Zdziwiło mnie, że sporo osób wrzuciło mu coś do kapelusza. Najwyraźniej docenili jego kreatywność. Nigdy nie widziałam czegoś podobnego, czasem tylko niemiłych nachalnych chłopaków myjących szyby bez pozwolenia kierowców.
A tego żonglera widziałam około południa, było bardzo upalnie, trudno było mi wytrzymać w takim słońcu nawet 5 minut. Jemu było pewnie jeszcze gorzej, bo musiał biegać, żonglować, skakać itp. Myślę, że to dobry sposób, żeby sobie dorobić, podobnie jak uliczne grywanie na gitarze czy śpiewanie. Lepiej, jeśli ktoś stara się chociaż trochę coś ludziom zademonstrować, zainteresować swoim talentem. Wiem, że taki człowiek musiał poświęcić ileś czasu na naukę gry na gitarze, żonglerkę. To nie jest łatwe, sama próbowałam i mi nie wychodziło. Nie lubię, kiedy podchodzą do mnie żebracy. Nie daję im pieniędzy, bo wiem, że dla nich żebractwo jest zawodem i czasem zarabiają nawet więcej niż normalnie pracujący ludzie. Może nie wszyscy oszukują, ale trudno zgadnąć, kto naprawdę potrzebuje pieniędzy.

poniedziałek, 6 maja 2013

Vulpo kaj leporoj

Matene telefonis al mi estrino. Ŝi serĉis iu, kiu povus labori je 11 horo. Mi estis en alia urbo, do mi ne povis entute, eĉ se mi volis. Poste estis sama situacio, cxar estrino de mia e-klubo volis renkontigxi por priparoli gravajn aferojn. Mi respondis, ke mi ne povas, cxar mi malestas en urbo.
Vespere mi veturis al Vroclavo. En trajno konduktoro eltrajnigis perforte pasagxeron, cxar li havis nek bileton, nek monon, nek dokumentojn ktp.
Dumvoje mi admiris belegajn printempajn pejzagxojn, verdajn kampojn kaj florantajn arbojn. Mi rimarkis ankaux kelkajn kapreolojn, du leporoj kaj unu vulpo.
Kaj se temas pri universitato kaj aliaj aferoj, mi estas "en pugejo", alinome nenie. Kutime mi kaj miaj amikoj uzis en nia slango frazon "en pugejo" kiel polismo (malpreciza traduko de pola vorto "zadupie") en iomete alia senco, kiam ni ekzemple perdigxis ktp. Supre mi uzis gxin en alia senco, gxi signifas, ke situacio estas senespera kaj tre malbona. Mi esperas, ke senco estos komprenebla por ne poloj.
Eble ankoraux unu vorto pri maldekstramaneco, cxar hodiaux mi legis cxe ia pagxaro, ke maldekstramanuloj devus senti sin tute normalaj, normale labori ktp. Mi scivolemas, cxu auxtoro de tiu cxi artikolo sentas sin nenormala pro tio, ke li/sxi estas dekstramanulo? Aux cxu li/sxi pro tio ne povas normale labori? Eble li/sxi simple ne pripensis bone, kion skribas. Aux neniam vidis maldestramanulojn. Mi estas maldektramanulino kaj mi tre gxojas pro tio. Kompreneble estas avantagxoj kaj malavantagxoj de tia situacio, sed por mi ne estas problemo, ke mi estas iomete alia ol plimulto da homoj. Dank' al tio pli facile estas por mi kompreni aliajn homoj kaj de tempo al tempo okazas ridindaj situacioj. Kaj kiel mi jam pruvis, mi scipovas skribi en spegula kontrauxfrapo:) Rigardu tien: http://www.idealistino.blogspot.com/2012/08/maldekstramaneco.html

Rano dzwoniła do mnie szefowa. Szukała kogoś, kto przyjdzie na 11 do pracy. Byłam w innym mieście, więc zupełnie nie mogłam, nawet gdybym chciała. Później sytuacja była podobna, bo przewodnicząca mojego klubu esperanckiego chciała spotkać się, żeby omówić ważne sprawy. Odpowiedziałam, że nie mogę, bo nie ma mnie w mieście.
Wieczorem pojechałam do Wrocławia. W pociągu konduktor wywalił siłą pasażera na gapę, bo nie miał ani biletu, ani pieniędzy, ani dokumentów itp.
Po drodze podziwiałam piękne wiosenne krajobrazy, zielone pola i kwitnące drzewa. Zauważyłam też kilka saren, dwa zające i jednego lisa.
Jeśli chodzi o uczelnię i tym podobne rzeczy, to jestem w lesie, mówiąc inaczej - w czarnej dupie. Wyżej napisałam kilka słów tłumaczenia polizmu, którego użyłam, aby oddać polskie wyrażenie "być w czarnej dupie" oraz "zadupie", bo wydaje mi się, że może być to niezrozumiałe dla cudzoziemców. Chociaż nie wiem, czy cokolwiek tym moim mętnym wywodem wyjaśniłam:)
Może jeszcze słówko, jeśli chodzi o leworęczność, bo dzisiaj przeczytałam na jakiejś stronie, że leworęczni powinni czuć się zupełnie normalni, normalnie pracować itp. Ciekawe, czy autor tego artykułu czuje się nienormalny, dlatego że jest praworęczny/a? Albo nie może z tego powodu normalnie pracować? Może po prostu ten ktoś nie przemyślał do końca, co pisze. Albo nigdy nie widział leworęcznych. Jestem leworęczna i bardzo się z tego cieszę. Oczywiście są zalety i wady takiej sytuacji, ale nie jest dla mnie problemem, że jestem trochę inna niż większość ludzi. Dzięki temu łatwiej mi zrozumieć innych ludzi i od czasu do czasu zdarzają się też zabawne sytuacje. No i jak już udowodniłam wcześniej, umiem pisać w odbiciu lustrzanym:) Zobacz tutaj: http://www.idealistino.blogspot.com/2012/08/maldekstramaneco.html

sobota, 4 maja 2013

Majfesto

Dum tuta semajno pluvetis kaj estis nebulo. Nur hodiaŭ aperis suno. Anstataŭ fari ion utilan dum tiu longa festa semajno (en Pollando 1 kaj 3 de majo estas festoj, pole nomataj "majówka", eble esperanta versio povas esti "majfesto"), mi kiel ĉiam faris nenion. Mi eĉ speciale restis hejme anstataŭ veturi iel, kiel mi ĉiam faris. Tio ne helpis. Eble mi finfine mi faros ion utilan, ĉar jam ne estas multe da tempo.
Merkede mi renkontiĝis kun amikinoj, ni parolis pri multaj aferoj. Ni kompreneble ankaŭ babilis pri someraj ferioj. Mi ankoraŭ ne havas certajn planojn, nur kelkaj ideoj, proponoj kaj devoj. Mi devas iel konkordigi ĉion, ĉar ferioj estas mallongaj kaj miaj monoj estas limigitaj. Ni ekvidos, kio estos finfine.

Przez cały tydzień kropiło i było mgliście. Dopiero dzisiaj pojawiło się słońce. Zamiast zrobić coś pożytycznego podczas majówki, jak zwykle nie zrobiłam nic. Nawet specjalnie zostałam w domu zamiast wyjechać gdzieś jak zwykle. Nie pomogło. Może wreszcie coś zrobię, bo zostało nie wiele czasu.
W środę spotkałam się z przyjaciółkami, rozmawiałyśmy o wielu sprawach. Oczywiście rozmowa zeszła również na wakacje. Jeszcze nie mam pewnych planów, tylko kilka pomysłów, propozycji i obowiązków. Muszę to wszystko jakoś pogodzić, bo wakacje są krótkie i moje fundusze ograniczone. Zobaczymy, co będzie.

czwartek, 2 maja 2013

Nova robo

Gepatroj hodiaŭ veturigis min aĉeti robon. Mi bezonas ĝin, ĉar amikino invitis min al sia geedziĝo en junio. Problemo estas tia, ke mi neniam partoprenis geedziĝon aŭ nupton (eble mi iam skribis pri tio ĉi tie, okaze de interŝanĝo kun rusoj el Kaliningrado), do mi nenion scias pri tio (nur iomete mi vidis en filmoj, sed ĉiuj scias, ke televido mensogas, do mi plu ne scias, kiel vera geedziĝo aspektas, eble tio dependas de fianciĝintoj kaj iliaj familioj). Mi nur iam hazarde dum somerferioj partoprenis en parto de litova geedziĝo. Sed ĝi aspektas alie ol pola, tradicioj estas iomete malsamaj (similaj, sed estas diferencoj).
Kaj eĉ pli granda problemo estas tia, ke lastfoje mi surhavis robon, kiam mi estis eble 4-5 jara. Poste mi ĉiam vestis sin en pantalonoj, de tempo al tempo en jupoj, sed tre malofte. Kaj mi entute ne scipovas iri en ŝuoj kun kalkanumoj. Tio estas por mi koŝmaro. Mia robo estas en nekutimaj koloroj, do estas malfacile trovi iaj ajn konformaj ŝuoj. Se mi iajn finfine trovos, estas granda ŝanco, ke ili estos kun kalkanumoj. Unuflanke mi ĝojas, ke mia amikino min invitis, sed aliflanke tio kaŭzis multe da malfacilaĵoj. Aŭ almenaj grandaj ŝangoj. Eble mi komencos nun aĉeti novajn robojn kaj uzi ilin ĉiutage:)

Rodzice pojechali dzisiaj ze mną na zakupy, żeby znaleźć jakąś sukienkę. Potrzebuję jej, bo koleżanka zaprosiła mnie na swój ślub w czerwcu. Problem polega na tym, że nigdy nie byłam na ślubie ani weselu (kiedyś chyba tu o tym pisałam przy okazji wymiany z Rosjanami z Kaliningradu), więc nic na ten temat nie wiem (trochę widziałam na filmach, ale jak mówi sławne powiedzenie: "Telewizja kłamie", więc dalej nie wiem, jak wygląda prawdziwe wesele, może to zależy od państwa młodych i ich rodzin). Tylko przypadkiem w czasie wakacji parę lat temu częściowo byłam świadkiem litewskiego ślubu. Ale wygląda on inaczej niż polski, tradycje nie są identyczne (są podobne, ale widać też różnice).
A jeszcze większym problemem jest to, że ostatni raz miałam na sobie sukienkę, kiedy miałam jakieś 4-5 lat. Później zawsze chodziłam w spodniach, czasem w spódnicach, ale rzadko. I w ogóle nie potrafię chodzić na obcasach. To jest dla mnie koszmar. Sukienka jest w dość nietypowym zestawieniu kolorystycznym, więc trudno będzie znaleźć jakiekolwiek pasujące buty. Jeśli jakieś w końcu znajdę, jest spora szansa, że będą na obcasach. Z jednej strony cieszę się, że koleżanka mnie zaprosiła, ale z drugiej strony powoduje to mnóstwo komplikacji. A przynajmniej dużych zmian. Może zacznę teraz kupować nowe sukienki i nosić je codziennie:)