niedziela, 24 lutego 2013

Malĝoja diagnozo

Sufiĉe multe okazis en pasinta semajno. Oni diagnozis malsanon de mia hundo. Li havas sindromon de Cushing (mi ne scias, kia estas oficiala esperanta nomo), tio ne estas kuracebla, li neniam resaniĝos. Ni povas nur aĉeti tre multekostajn medikamentojn (ili estas malfacile troveblaj en Pollando, unu pilolo kostas 17 zlotojn kaj hundo devas preni ilin 2-foje ĉiutage ĝis fino de lia vivo). Veterinarino diris ion pri eŭtanazio, sed miaj gepatroj ne konsentis. Ni ĉiuj tre amas nian hundon, li estas kiel familiano kaj ni esperas, ke li vivus ankoraŭ kelkajn jarojn. Kiam patrino telefonis al mi kaj diris al mi pri la diagnozo, mi ploris. Baldaŭ mi devis iri al laborejo, sed mi plu pensis pri tio kaj mi dumvoje ne povis reteni larmojn, kiam mi vidis surstrate hundon similan al mia. Eble pro tio premiero de nova spektaklo ne tiel ĝuigis min. Mi ne povas imagi, ke nia hundo ne plu vivas. Mi scias, ke li iam mortos, sed mi ĉiam pensis, ke li estos tre maljuna kaj tio estos nura kaŭzo de lia morto. Bone almenaŭ, ke malgraŭ malsano li kondutas preskaŭ same. Nur trinkas pli multe da akvo. Kaj nun rimerkeblas unuaj indikoj de lia maljuneco - griza hararo en kelkaj loko. Same kiel antaŭe li estas tre sprita kaj donas al ni multe da ĝojo per sia ridinda konduto. Espereble medikamentoj helpos kaj li ankoraŭ longe vivos.

Sporo się ostatnio działo. Zdiagnozowano chorobę mojego psa. Ma zespół Cushinga, to nieuleczalne, nigdy już nie wyzdrowieje. Możemy tylko kupować bardzo drogie leki (są trudno dostępne w Polsce, jedna tabletka kosztuje 17 zł, a pies musi je brać dwa razy dziennie do końca życia). Weterynarz wspominał o eutanazji, ale moi rodzice się nie zgodzili. Wszyscy go bardzo kochamy, jest jak członek rodziny i mamy nadzieję, że pożyje jeszcze parę lat. Kiedy mama dzwoniła do mnie, żeby powiedzieć mi o diagnozie, zaczęłam płakać. Wkrótce musiałam wyjść do pracy, ale dalej o tym wszystkim myślałam i w drodze nie mogłam powstrzymać łez, kiedy zobaczyłam na ulicy psa podobnego do mojego. Może z tego powodu premiera nowego spektaklu nie cieszyła mnie tak bardzo. Nie potrafię sobie wyobrazić, że nasz pies nie żyje. Wiem, że kiedyś umrze, ale zawsze myślałam, że będzie bardzo stary i to będzie jedyna przyczyna jego śmierci. Dobrze chociaż, że mimo choroby zachowuje się prawie tak samo. Tylko pije więcej wody. I teraz zauważalne są pierwsze oznaki jego starości - siwa sierść w kilku miejscach. Jest tak samo jak wcześniej sprytny i przynosi nam dużo radości swoim śmiesznym zachowaniem. Mam nadzieję, że leki pomogą i będzie jeszcze długo żył.

poniedziałek, 18 lutego 2013

Invitoj al premiero

Dum lastaj tagoj nenio interesa okazis. Mi estis hejme, sed mi devis reveni al Vroclavo, ĉar mi laboris dum semajnfino. Hodiaŭ mi ankaŭ laboris, sed iomete alimaniere ol kutime. Mi kun amikino devis adresi kelkdek invitoj por gravuloj al premiero en mia laborejo. Kaj poste ni devis disporti ĉiujn invitojn al ĝustaj lokoj. Bonŝance estis ankaŭ aliaj kunlaborantoj kun aŭtomobiloj, do ili veturis al malproksimaj kvartaloj, kaj ni duope iris nur al institucioj centre de la urbo. Ekzemple mi iris al opero, teatro da pupoj, muzika akademio kaj konsulejo de Germanio.
Hodiaŭ mi devis ankaŭ enskribi min en retsistemo, kie ni povas elekti lecionoj ĉe universitato. Sed sistemo estas tiel fuŝa, ke duono da miaj lecionoj ne ekzistas tie, do mi ne povis enskribiĝi. Mi esperas, ke ĝis morgaŭ ili tion korektos, ĉar je la tagmezo sistemo estos fermita.

W ciągu ostatnich dni nic ciekawego się nie działo. Byłam w domu, ale musiałam wrócić do Wrocławia, bo pracowałam w weekend. Dzisiaj też pracowałam, ale trochę inaczej niż zwykle. Z przyjaciółką musiałyśmy zaadresować kilkadziesiąt zaproszeń dla VIP-ów na premierę u mnie w pracy. A później musiałyśmy iść roznieść te wszystkie zaproszenia we właściwe miejsca. Na szczęście byli też inni współpracownicy z samochodami, więc oni pojechali do tych najdalszych dzielnic, a my we dwójkę poszłyśmy do instytucji w centrum miasta. Np. byłam w operze, teatrze lalek, akademiii muzycznej i konsulacie Niemiec.
Dzisiaj powinnam była zapisać się też na zajęcia w systemie internetowym uczelni. Ale system nawalił, połowa moich zajęć w ogóle tam nie istnieje, więc nie mogłam się na nie zapisać. Mam nadzieję, że do jutra to poprawią, bo w południe system się zamknie.

czwartek, 14 lutego 2013

Esperantaj lokoj kaj ne nur en Lodzo

Vizitante Lodzon mi ne planis ekvidii iajn ajn lokojn ligitaj kun Esperanto. Tamen hazarde mi iris de stacidomo al centro de la urbo tra Zamenhofa strato.
Poste, sur ĉefa strato de Lodzo, Piotrkowska, mi ekvidis Zamenhofon pentritan sur muro. Li elrigardas tra la fenetro, simile kiel en Bjalistoko. Ĉirkaŭas lin aliaj famaj poloj, ekzemple reĝo Władysław Jagiełło, marŝalo Józef Piłsudski kaj poeto Julian Tuwim (li konis Esperanton kaj nun estas lia jaro en Pollando).
Verdire vizito en Lodzo ne estis tiel interesa, kiel mi atendis. Eble pro mia langvoro kaj dormemo. Mi iris nur al kelkaj lokoj - Manufaktura (iam grandega teksejo, nun superbazaro, foto malsupre en pola versio), tombejoj kaj muzeo de kinematografio. Eble mi malbone elektis tiujn lokojn, ĉar je unu el tombejoj estis sepultado kaj tio ne plibonigis mian humoron.
Se mi devus ŝanĝi loĝlokon, mi verŝajne mi ne elektus Lodzon. Eble urbo estas inda por viziti ĝin, sed mi ne volus loĝi tie pli longe. Mankus al mi montojn, arbarojn ktp. Eĉ akvon ili ne havas aŭ mi ne rimarkis ĝin kaj tio strangas, ĉar nomo de la urbo signifas boaton (pole Łódź=boato):). Pli plaĉis al mi Bjalistoko, kie mi estis lastatempe. Certe pli bela estas Vroclavo kaj laŭ mi ankaŭ Valbĵiĥo.
Kiam mi jam ne volis kaj ne povis plu iri (piedoj jam doloris), mi iris al kinejo. Mi neniam antaŭe estis 3 foje en kinejo dum la sama tago:) En Lodzo mi estis je 6 horo, do post matena vagado tra la malplenaj stratoj mi jam ne sciis kion fari, do mi iris al kinejo por atendi al normalaj horoj, kiam ĉiuj aliaj institucioj komencos labori. Kaj poste vespere, kiam ĉio estis jam fermita, mi spektis du filmoj, ĉar aŭtobuson reen mi havis preskaŭ je noktomezo kaj mi jam ne volis sole promeni tra la malhelaj lodzaj stratoj. Tio estas pli malpli ĉio, eble poste mi skribos ion pri tiuj tri filmoj, kiuj mi spektis. Hieraŭ vespere mi revenis hejmen, bedaŭrinde nur ĝis morgaŭ, ĉar morgaŭ posttagmeze mi devas reveni al laboro.

Odwiedzając Łódź, nie planowałam zobaczyć jakichkolwiek miejsc związanych z esperantem. Przypadkiem jednak przeszłam od dworca do centrum miasta ulicą Zamenhofa.
Później, na głównej łódzkiej ulicy, Piotrkowskiej, zobaczyłam Zamenhofa namalowanego na ścianie. Wygląda z okna, podobnie jak w Białymstoku. Otaczają go inni znani Polacy, np. król Władysław Jagiełło, marszałek Józef Piłsudski i poeta Julian Tuwim (znał on esperanto i obecnie w Polsce obchodzony jest jego rok).
Prawdę mówiąc, wizyta w Łodzi nie była tak ciekawa, jak oczekiwałam. Może ze względu na moje zmęczenie i niewyspanie. Poszłam tylko w kilka miejsc - do Manufaktury (kiedyś ogromna tkalnia, obecnie galeria handlowa), na cmentarze i do muzeum kinematografii. Może źle wybrałam te miejsca, bo na jednym z cmentarzy trafiłam akurat na pogrzeb, co nie poprawiło mojego humoru.
Jeśli musiałabym zmienić miejsce zamieszkania, prawdopodobnie nie wybrałabym Łodzi. Może miasto jest warte odwiedzin, ale nie chciałabym zamieszkać w nim na dłużej. Brakowałoby mi gór, lasów itp. Wbrew nazwie nawet wody za bardzo nie mają, chyba że coś przeoczyłam:) Bardziej podobało mi się w Białymstoku, gdzie byłam ostatnio. Na pewno ładniejszy jest Wrocław, a według mnie też Wałbrzych.
Kiedy nie chciałam i nie mogłam już chodzić (nogi już bolały), poszłam do kina. Nigdy wcześniej nie byłam w kinie 3 razy tego samego dnia:) W Łodzi byłam o 6 rano, więc po porannym włóczeniu się po pustych ulicach nie wiedziałam już, co z sobą zrobić, więc poszłam do kina przeczekać aż będą normalne godziny, w których zaczną pracę wszystkie inne instytucje. A później wieczorem, kiedy wszystko było już pozamykane, obejrzałam dwa filmy, bo autobus powrotny miałam dopiero przed północą, a nie chciałam już sama łazić po ciemnych łódzkich ulicach. To mniej więcej wszystko, może później napiszę coś więcej o tych trzech filmach, które widziałam.
Wczoraj wieczorem wróciłam do domu, niestety tylko do jutra, bo jutro popołudniu muszę wrócić do roboty.

wtorek, 12 lutego 2013

Łódź

Hodiaŭ mi partoprenis rokan koncerton. Estis sufiĉe interese. Antaŭ ĝi ni havis sekvan renkontiĝon de pola-rusa projekto. Bedaŭrinde ni ne havas ankoraŭ respondo el Peterburgo, do ni ne scias, ĉu ni sukcesos veturi tien. Kaj post unu horo mi havas aŭtobuson al Lodzo. Mi veturas tien nur por unu tago, malfrue vespere mi jam revenos al Vroclavo. Mi ne havas pripensitan planon, kion mi volas viziti en Lodzo. Mi aĉetis mapon, do mi iros laŭ ĝi. Mi legetis ankaŭ iomete pri urbo interrete, do espereble mi ne enuiĝos. Do, ĝis morgaŭ:)
Byłam dzisiaj na koncercie rockowym. Było całkiem interesująco. Wcześniej miałam kolejne spotkanie projektu polsko-rosyjskiego. Niestety nie mamy jeszcze odpowiedzi z Petersburga, więc nie wiemy, czy uda nam się tam pojechać. A za godzinę mam autobus do Łodzi. Jadę tam tylko na jeden dzień, późnym wieczorem wracam już do Wrocławia. Nie mam przemyślanego planu, co chcę odwiedzić w Łodzi. Kupiłam mapę, więc będę się nią kierować. Poczytałam też trochę o mieście na necie, więc mam nadzieję, że nie będę się nudzić. W takim razie do jutra:)

sobota, 9 lutego 2013

30 gradoj vintre

Multe hodiaux okazis. Vizitis nin en Vroclavo grupo de studentoj el Poznano. Interese, ke ili studas tie interlingvistikon esperante. Venis kelkaj brazilianoj, svisoj, rusino kaj hungarino (eble, mi ne certas pri cxiuj nacioj, cxar mi venis malfrue). Ni komune vizitis Panoramon de Racławice (Panorama Racławicka), gxi estas fama pola pentrajxo pri batalo de Tadeo Kościuszko. Pentrajxo estas vere grandega kaj cxirkauxas vin de cxiuj flankoj. Eblis auxskulti esperantan tradukon de gvidanto per malgrandaj lauxtparoliloj. Poste ni iris al Nacia Muzeo, de kie ni iris al kafejo. Parto de niaj gastoj forveturis jam al Poznano kaj aliaj ankoraux restis en Vroclavo. Tio estis mojosa tago, mi povis uzi Esperanton kaj mi ekkonis novajn interesajn homojn. Mi eksciis, ke en Brazilio nun estas somero kaj estas 36 gradoj. Kaj kiam tie estas vintro, estas 30 gradoj:) Preskaux nenia diferenco.
Krom tio mi eksciis, ke mi sukcesis unu ekzamenon. Hieraux mi skribis duan, sed mi ankoraux ne konas rezulton. Pro tohuvabohuo en mia laborejo sxangxigxis iomete mia horaro kaj mi ne veturis hieraux hejmen, kiel mi planis. Mi restas en Vroclavo eble gxis merkredo. Marde mi forveturas por unu tago al Lodzo.
Dużo się dzisiaj działo. Odwiedziła nas grupa studentów z Poznania. Ciekawe, że studiują oni interlingwistykę po esperancku. Przyjechało kilkoro Brazylijczyków, Szwajcarów, Rosjanka, Węgierka (chyba, nie jestem pewna, co do wszystkich nacji, bo przyszłam później). Razem poszliśmy zwiedzać Panoramę Racławicką, znany polski obraz przedstawiający bitwę Tadeusza Kościuszki. Malowidło jest naprawdę ogromne, otacza ze wszystkich stron. Mogliśmy słuchać esperanckiej wersji przewodnika przez małe głośniczki. Później poszliśmy do Muzeum Narodowego, skąd poszliśmy do kawiarni. Część naszych gości pojechała już do Poznania, a niektórzy zostali jeszcze we Wrocławiu. To był całkiem fajny dzień, mogłam użyć esperanta i poznałam nowych interesujących ludzi. Dowiedziałam się, że w Brazylii jest teraz lato i mają 36 stopni. A kiedy tam jest zima, jest 30 stopni:) Prawie żadna różnica.
Oprócz tego dowiedziałam się, że zaliczyłam jeden egzamin. Wczoraj pisałam drugi, ale jeszcze nie znam wyników. Z powodu zamieszania u mnie w pracy zmienił mi się trochę grafik i nie pojechałam wczoraj do domu, jak planowałam. Zostaję we Wrocławiu chyba do środy. We wtorek jadę na jeden dzień do Łodzi.

piątek, 1 lutego 2013

This is Хорошо

Kiel mi skribis iam, mi lastatempe ofte spektis interretan programon "This is Хорошо" ĉe Vitubo (kanalo de "This is Horosho"). Ĝi estas tre populara en tuta Rusio. Kreis ĝin tri junaj ruslingvaj knaboj loĝantaj en Rigo, ĉefurbo de Latvio. Gvidanto estas Stas Davidov, kiu prezentas kaj komentas ĉefe ridindaj filmetoj senditaj per spektantoj de programo. Eble programo ne estas tre saĝa, sed helpas al mi pribonigi mian rusan lingvon, precipe ekkoni junularan slangon ne instruatan ĉe la normalaj kursoj. Ĉiu programo daŭras ĉirkaŭ 5 minutoj, novaj elsendoj aperas en la reto dufoje semajne (marde kaj vendrede je 19 horo laŭ moskva tempo, do ankaŭ hodiaŭ). Filmetoj kutime estas pri katoj, mirindaj reklamoj, strangaj homoj aŭ lastatempe pri nekredeblaj okazaĵoj ĉe rusaj stratoj. Kelkfoje aperis ankaŭ polaj filmetoj ekzemple pri Grzegorz Brzęczyszczykiewicz:) Plimulto da programoj havas jam anglaj surskriboj, do spektante ĝin eblas ekzerci ambaŭ lingvojn, rusan kaj anglan. 
Mi klarigis tion sube, ĉar ne rekte en tiu programo, sed en alia filmeto de Stas estas bicikla ekskurso kun kamerao tra Rigo. Tio min inspiris iomete, do mi havas kelkajn ideojn. Mi ankoraŭ ne scias, ĉu ilin realiĝos, sed eble jes. Nun, skribante tion,  mi eĉ rememorigis pri ekskurso tra Krakovo de Tobio. Mi tute ne spertas en filmado, reĝisorado aŭ muntado, do povas esti malfacile krei ion interesan kaj spekteblan:). Ni ekvidos, ĉu mi sukceson ion prepari.

Jak już kiedyś pisałam, ostatnio często oglądałam internetowy program "This is Хорошо" na Youtube (kanał "This is Horosho"). Jest on bardzo popularny w całej Rosji. Stworzyło go trzech młodych rosyjskojęzycznych chłopaków mieszkających w Rydze, stolicy Łotwy. Prowadzącym jest Stanisław Dawidow, który prezentuje i komentuje przede wszystkim śmieszne filmiki nadesłane przez widzów programu. Może program nie jest bardzo mądry, ale pomaga mi w nauce rosyjskiego, zwłaszcza w poznaniu slangu młodzieżowego, którego nie uczą na normalnych kursach. Każdy odcinek trwa około 5 minut, nowe pojawiają się dwa razy w tygodniu (we wtorki i piątki o 19 czasu moskiewskiego, a więc również dzisiaj). Filmiki są zazwyczaj o kotach, zaskakujących reklamach, dziwnych ludziach lub ostatnio o niewiarygodnych wydarzeniach na rosyjskich drogach. Kilka razy pojawiły się też polskie filmiki np. o Grzegorzu Brzęczyszczykiewiczu:) Większość programów ma już angielskie napisy, więc oglądając je, można ćwiczyć oba języki, rosyjski i angielski.
Powyższe wyjaśnienie wzięło się stąd, że nie bezpośrednio w tym programie, ale w innym filmiku, Stas zamieścił rowerową wycieczkę z kamerą po Rydze. To mnie trochę zainspirowało, mam więc kilka pomysłów. Jeszcze nie wiem, czy je zrealizuję, ale może się uda. Teraz, pisząc to, przypomniało mi się jeszcze o wycieczce po Krakowie Tobiasza. Nie znam się zupełnie na filmowaniu, reżyserii albo montażu, więc może być trudno stworzyć coś ciekawego i nie odrzucającego od razu od monitora:). Zobaczymy, czy uda mi się coś przygotować.