sobota, 31 sierpnia 2013

Ripozo en Bjalistoko

Eble venis jam tempo por skribi ion ĉi tie, kvankam verdire mi ne scias, kion kaj kiel komenci. Hieraŭ mi revenis post 1,5 semajna restado en Bjalistoko. Mi havis interreton tie, sed mankis al mi emo kaj tempo por priskribi ĵusajn okazaĵojn. Certe mi bone ripozis, nur iomete pri korektado mi devis okupiĝi. Mi ekkonis novajn homojn, ĉiujn tre afablajn kaj interesajn. Mi planis iom trankvile kaj sole pripensi kelkajn aferojn, sed tio ne eblis, ĉar mi preskaŭ tuttage renkontiĝis kun homoj. De tempo al tempo tute hazardaj homoj:) Mi manĝis novan por mi lokan manĝaĵon kaj ankaŭ drinkis ion novan. Dum kelkaj tagoj mi eĉ loĝis kun litova familio, kiu venis kun siaj malgrandaj infanoj. Tio estis stranga sperto, ĉar mi preskaŭ nenion komprenis, kvankam mi lernas litovan jam kelkaj jaroj. Mi vizitis interesajn lokojn, eble ne multajn, ĉar mi iomete pigris, tamen iajn fotojn mi havas. Eble poste, kiam mi jam revenos al normala vivo, mi skribos ion plu. Nun mi havas tohuvabohuen en kapo, kiel ĉiam:)

Może nadszedł już czas, żeby coś tu napisać, chociaż sama nie wiem co i od czego zacząć. Wczoraj wróciłam po 1,5 tygodniowym pobycie w Białymstoku. Miałam tam internet, ale brakowało mi chęci i czasu, żeby na bieżąco opisywać wydarzenia. Na pewno dobrze wypoczęłam, tylko trochę korektą musiałam się zająć. Poznałam nowych ludzi, wszyscy byli bardzo mili i interesujący. Planowałam w spokoju i samotności przemyśleć parę spraw, ale to było niemożliwe, bo przez cały dzień z kimś się spotykałam. Czasem z zupełnie przypadkowymi ludźmi:) Jadłam nowe dla mnie lokalne jedzenie i spróbowałam też lokalnych napitków. Przez kilka dni mieszkałam nawet z litewską rodziną, która przyjechała ze swoimi małymi dziećmi. To było dziwne doświadczenie, bo prawie nic nie rozumiałam, chociaż uczę się litewskiego już kilka lat. Odwiedziłam interesujące miejsca, może nie w zbyt wielkiej liczbie, bo trochę miałam lenia, ale mam jednak jakieś tam zdjęcia. Może później, kiedy wrócę do normalnego życia, napiszę coś więcej. Teraz mam w głowie chaos, jak zwykle:)

sobota, 17 sierpnia 2013

Malgermanio

Iel hazarde okazis, ke mi hieraŭ ne veturis al Germanio. Mi jam estis pakita ktp., restis nur kelkaj minutoj ĝis mia foriro al stacidomo. Mi ricevis mesaĝon, ke unu el partoprenantoj de nia vojaĝo rezignis kaj pro tio mi eksentis iomete malsekura kaj rezignis ankaŭ. Eble iam poste mi veturos tien, sed certe ne nun.
Posttagmeze mi veturas al sekva muzikfestivalo. Mi jam partoprenis ĝin antaŭ kelkaj jaroj, estis sufiĉe bone. Espereble hodiaŭ ankaŭ estos.

Jakoś dziwnym trafem wyszło na to, że wczoraj wcale nie pojechałam do Niemiec. Byłam już spakowana itp., zostało tylko kilka minut do mojego wyjścia na pociąg. Otrzymałam wiadomość, że wykruszył się jeden z uczestników naszej wyprawy, przez co poczułam się odrobinę niepewnie i też zrezygnowałam. Może kiedy indziej tam pojadę, ale na pewno nie teraz.
Popołudniu jadę na następny festiwal piosenki. Byłam tam już kiedyś parę lat temu, było całkiem w porządku. Mam nadzieję, że dzisiaj też będzie.

piątek, 16 sierpnia 2013

Bondeziroj por maldekstramanuloj kaj ek al Germanio!

Longe mi ne skribis, mankas tempon al mi. Mi okupiĝis ĉefe pri korektado, fotado kaj kroĉtrikado. Tio estis jam antaŭ kelkaj tagoj, sed mi volas bondeziri "Ĉion la plej bonan" al ĉiuj maldekstramanuloj okaze de nia festo je 13 de aŭgusto. Hodiaŭ vespere mi veturas kun konatoj al Germanio por unu tago. Tuta ekskurso estas iomete stranga, ĉar ni veturas foti nekutimajn lokojn. Tio pli malpli ĉio, kio okazis kaj okazas lastatempe. Krome mi havas tohuvabohuon en mia kapo, kiel ĉiam, do nihil novi sub sole:)

Dawno nie pisałam, brakuje mi czasu. Zajmowałam się przede wszystkim korektą, fotografowaniem i szydełkowaniem. To było już parę dni temu, ale chcę życzyć "Wszystkiego najlepszego" wszystkim leworęcznym z okazji naszego święta 13 sierpnia. Dzisiaj wieczorem jadę ze znajomymi do Niemiec na jeden dzień. Cała wycieczka jest trochę dziwna, bo jedziemy robić zdjęcia nietypowych miejsc. To mniej więcej wszystko, co działo się i dzieje się u mnie ostatnimi czasy. Oprócz tego mam chaos w głowie jak zwykle, więc nihil novi sub sole:)

poniedziałek, 12 sierpnia 2013

Semajno de kroĉtrikado

Dum lastaj tagoj mi ricevis de amikoj pli da fotoj de diversaj tomboj kaj tombejoj. Verŝajne nun ĉiuj amikoj pensas, ke mi estas frenezulino je tio:)
Amiko jam aĉetis por ni biletojn al Kartvelio, mi sendis al li monon. Tio estas tute stranga afero. Ni spontane organizis flugon preskaŭ duonjare antaŭ ĝi okazos. La plej bona spontanvojaĝo estas planita vojaĝo:)
Ĉefo de nia pola-rusa interŝanĝo diris, ke mi devas trovi iun homon, kiu helpos al ni prepari muzikfilmeton. Mi demandis homojn, afiŝis anoncon kaj ankoraŭ neniu konsentis. Espereble iu volontulo aperos.
Tutan semajnon mi kroĉtrikas. Jam pli malpli duono de mia kroĉtrikaĵo estas preta. Ankoraŭ kelkaj tagoj kaj mi finos ĝin. Patrino jam aĉetis por mi sekvan porcion de lano.
En miaj planoj por tiu fino de somero estas veturi ankoraŭ foje al Bjalistoko kaj Vilno. Mi serĉas kamaradoj por tiu aventuro, sed ŝajnas al mi, ke mi denove veturos sola. Nu, ni ekvidos. Mi havos almenaŭ pli da tempo por fotoj:)

W ostatnich dniach otrzymałam od przyjaciół kolejne zdjęcia różnych grobów i cmentarzy. Najwyraźniej teraz wszyscy znajomi myślą, że mam na tym punkcie bzika:)
Kolega kupił nam już bilety do Gruzji, wysłałam mu przelew. To zupełnie dziwna sprawa. Spontanicznie zorganizowaliśmy lot z prawie półrocznym wyprzedzeniem. Najlepszy spontan to zaplanowany spontan:)
Szef naszej wymiany polsko-rosyjskiej powiedział, że mam znaleźć kogoś, kto pomoże nam przygotować teledysk. Pytałam ludzi, zamieściłam ogłoszenie i jak na razie nikt się nie zgłosił. Mam nadzieję, że jakiś ochotnik się pojawi.
Cały tydzień szydełkuję. Mniej więcej połowę już zrobiłam. Jeszcze parę dni i skończę. Mama kupiła mi już następną włóczkę.
W moich planach na tę końcówkę lata jest wyjazd po raz kolejny do Białegostoku i Wilna. Szukam towarzyszy na tę przygodę, ale wydaje mi się, że znowu pojadę sama. No, zobaczymy. Będę miała przynajmniej więcej czasu na zdjęcia:)

piątek, 9 sierpnia 2013

Esperanta sonĝo

Kutime mi ankoraŭ dormas je tioma horo dum somerferioj, sed hodiaŭ vekiĝis min stranga esperanta sonĝo kaj mi jam ne povis plu ekdormi. Verŝajne unuan fojon en mia vivo mi sonĝis pri Esperanto kaj Esperantistoj, almenaŭ tiel ŝajnas al mi, aliaj sonĝojn mi ne memoras:) Do, estis iu E-renkontiĝo en arbaro. Mi kun amiko malfruĝis, ni venis jam malfrue. Aliaj Esperantistoj jam estis surloke kaj inter ili miaj du amikinoj. Amiko kaj mi volis kiel eble rapide ekdormi. Sed pro malfruiĝo jam ne estis tempo por starigi tendon kaj ni kuŝis simple sur matracoj subĉiele. Ni kuŝis kaj volis ekdormi, tamen ĉirkaŭis nin aliaj Esperantistoj el diversaj landoj kaj ili komune kantis Esperantajn kantojn:) Miaj amikinoj ankaŭ. Ili tre malhelpis al ni. Finfine ni iel ekdormis kaj mi vekiĝis en reala vivo. Tuta sonĝo estis stulta kaj sensensa. Se por mi kaj amiko estis tro laŭte, ni povis iri kelkajn metrojn for de tiu grupo kaj problemo estus solvita. Ili povus plu kanti kaj ni povus trankvile dormi. Kaj ĉu okazas iajn ajn E-aranĝojn meze de arbaro? Mi neniam aŭdis.
Mi ŝatas ŝonĝoj ĉefe pro tio, ke io neebla povas tuj okazi. Iam mia amikino sonĝis pri tio, ke mi parolas Esperante. Sed ŝi neniam aŭdis la lingvon kaj mi ne scias, kiel ŝi eksciis, ke tio estis ĝuste Esperanto:)

Zwykle jeszcze śpię o tej porze w czasie wakacji, ale dzisiaj obudził mnie dziwny esperancki sen i nie mogłam już później zasnąć. Prawdopodobnie pierwszy raz w życiu śniłam o esperancie i esperantystach, tak mi się przynajmniej wydaje, bo innych snów nie pamiętam:) A więc, było jakieś spotkanie esperanckie w lesie. Ze znajomym spóźniliśmy się, przyszliśmy bardzo późno. Inni esperantyści już byli na miejscu, a między nimi moje dwie znajome. Z kolegą chcieliśmy jak najszybciej iść spać. Ale ze względu na nasze spóźnienie nie mogliśmy już rozbić namiotu i położyliśmy się po prostu na karimatach pod gołym niebem. Położyliśmy się i chcieliśmy zasnąć, ale otaczali nas inni esperantyści z różnych krajów i śpiewali razem esperanckie piosenki:) Moje koleżanki też. Bardzo nam przeszkadzali. Wreszcie jakoś zasnęliśmy i się obudziłam w prawdziwym życiu. Cały sen był głupi i bez sensu. Jeśli dla mnie i znajomego było za głośno, mogliśmy odejść kilka metrów od tej grupy i problem by się rozwiązał. Oni mogliby dalej śpiewać, a my moglibyśmy spokojnie spać. I czy w ogóle odbywają się jakieś esperanckie imprezy w środku lasu? Nigdy nie słyszałam.
Lubię sny głównie właśnie ze względu na to, że niemożliwe staje się możliwe. Kiedyś moja koleżanka śniła o tym, że rozmawiam po esperancku. Ale nigdy wcześniej nie słyszała tego języka i nie mam pojęcia, skąd wiedziała, że to właśnie esperanto:)

środa, 7 sierpnia 2013

Poŝtkarto el tombejo:)

Sufiĉe multe lastatempe okazis. Hieraŭ ĉesis funkcii parto de mia tekkomputilo (mi provis trovi ĝian esperantan nomon, sed ne sukcesis, temas pri tiu kablo, kiu oni enmetas samtempe al komputilo kaj kontaktingo). Mi devis aĉeti novan. Oni aprobis min kiel korektistino en tiu historia revuo, pri kiu mi iam skribis, sed mi ankoraŭ ne komencis laboron, ĉar mi ne ricevis tekston por provlegi. Krom tio mi rekomencis kroĉtrikadon. Eble poste mi montros, kion mi faras. Kaj la plej stranga afero. Verŝajne en decembro mi flugos al Kartvelio por kelkaj tagoj. Ege neatendite. Simple mi ricevis proponon kaj dum kvin minutoj konsentis.
Hodiaŭ la plej stranga estis mesaĝo, en kiu mia amiko laŭdis miajn fotorakontoj pri tombejoj ĉe alia blogo. Tio estis tre amuza afero. Mi eĉ ne sciis, ke li tion legas. Tute min surprizis. Kaj li sendis al mi foton de alia tombejo, kiun li antaŭ nelonge vizitis. Eble mi estas stranga, tamen mi ĝojis. Kvankam tio iomete ne normalas, kiam homoj anstataŭ poŝtkartoj sendas al vi fotoj de tombejoj:)

Sporo się ostatnio działo. Wczoraj przestał działać mój zasilacz od laptopa. Musiałam kupić nowy. Przyjęto mnie jako korektorkę do redakcji tego historycznego portalu, o którym już kiedyś pisałam, ale jeszcze nie zaczęłam pracy, bo nie dostałam żadnego tekstu do poprawek. Oprócz tego zaczęłam znowu szydełkować. Może póżniej pokażę, co robię. I najdziwniejsza sprawa. Prawdopodobnie w grudniu polecę do Gruzji na parę dni. Zupełnie niespodziewanie. Po prostu dostałam propozycję i w ciągu pięciu minut się zdecydowałam.
Dzisiaj najdziwniejszą sprawą była wiadomość, w której kolega chwalił moje notki o cmentarzach na innym blogu. To było świetne. Nawet nie wiedziałam, że on to czyta. Zupełnie mnie zaskoczył. I wysłał mi zdjecie innego cmentarza, który niedawno odwiedził. Może jestem dziwna, ale niesamowicie mnie to ucieszyło i poprawiło mi humor na cały dzień. Chociaż może to trochę nienormalne, że ludzie zamiast pocztówek wysyłają mi zdjęcia cmentarzy:)

poniedziałek, 5 sierpnia 2013

Malfermo de feriado

Antaŭ kelkaj tagoj mi ricevis inviton al malfermo de esperanta feriado en Szczawno-Zdrój. Kvankam mi estas laca post Woodstock, mi decidis iri. Alvenis kelkdek homoj el diversaj landoj, ekzemple Izraelo, Slovakio, Japanio, Hispanio kaj Hungario. Bedaŭrinde preskaŭ ĉiuj estis maljunaj. Tio donis al mi novan ideon. Mi penos organizi e-renkontiĝo por junuloj en mia urbo. Ankoraŭ bone mi tion ne pripensis, sed mi havas tempon. Ĉefe mi ne scias, kiel prizorgi financan kaj administracian flankon de aranĝo. Mi jam eĉ demandis amikon, ĉu li scias, kiel tion solvi. Ideo estas freŝa, eble kiam mi cerbumos plu, mi rezignos. Por nun ĝi ŝajnas al mi ne tiel malfacila. Ni ekvidos. Se mi bone scias, por nun mi estas unu sola juna esperantistino en mia urbo. Dum hodiaŭa malfermo mi surprize ekkonis kelkajn esperantistojn el mia loĝloko, sed ĉiuj estis pli aĝaj ol mi. Mi devas ankoraŭ pripensi tutan aferon, ekscii, kio estas necesa por prepari similan renkontiĝon. Se mi iam ajn sukceson ĝin organizi, mi elkore invitas vin:)

Przed kilkoma dniami otrzymałam zaproszenie na otwarcie wczasów esperanckich w Szczawnie-Zdroju. Chociaż jestem zmęczona po Woodstocku, postanowiłam pójść. Przybyło kilkadziesiąt osób z różnych krajów, np. z Izraela, Słowacji, Japonii, Hiszpanii i Węgier. Niestety prawie wszyscy byli starzy. To zrodziło w mojej głowie nowy pomysł. Postaram się zorganizować spotkanie esperanckie dla młodzieży w moim mieście. Jeszcze dobrze tego nie przemyślałam, ale mam czas. Przede wszystkim nie wiem, jak zadbać o finansową i administracyjną stronę imprezy. Pytałam już nawet znajomego, czy wie, jak można by to załatwić. Pomysł jest świeży, może jak się nad wszystkim głębiej zastanowię, to zrezygnuję. Na razie to wszystko nie wydaje mi się jakieś przesadnie skomplikowane. Zobaczymy. Jeśli jestem dobrze poinformowana, obecnie jestem jedyną młodą esperantystką w moim mieście. W czasie dzisiejszego otwarcia niespodziewanie poznałam kilku esperantystów z mojej miejscowości, ale wszyscy byli starsi ode mnie. Muszę jeszcze przemyśleć wszystko, dowiedzieć się, co jest niezbędne w przypadku takiego spotkania. Jeśli uda mi się je kiedykolwiek zorganizować, serdecznie zapraszam:)

niedziela, 4 sierpnia 2013

Woodstock rokfestivalo

Hodiaŭ posttagmeze mi revenis el Woodstock. Koncertoj plaĉis al mi, sed estis ankaŭ aliaj aferoj, jam ne tiel bonaj. Mi volis ĉefe partopreni koncerton de rusa muzikgrupo Leningrad kaj mi plene sukcesis. Mi estis sufiĉe proksime al scenejo kaj mi bone amuziĝis. Mi ĉeestis ankaŭ dum koncertoj de Carrantuohill (irlanda muziko), Artur Andrus (strangaj, ridindaj kantetoj) kaj Blade Loki (punko). Iomete hazarde mi aŭskultis ankaŭ koncerton de Anthrax, sed verdire mi dormis dum ĝi (jes, mi scias, ĉiuj amantoj de tia muziko mortigus min, se ili povus). Do koncertoj estis bonaj, eĉ se mi ne tiel multe ŝatis muzikon.
Tamen ne plaĉis al mi vivkondiĉoj. Preskaŭ neeblis aĉeti ion por manĝi, ĉar estis tro longaj vicoj. Same ĉe akvofontoj. Pri necesejoj mi eĉ ne volas paroli. Estis varmege kaj mi ne tre ŝatas, kiam estas pli ol tridek gradoj. Se temas pri malbonaĵoj, indas mencii ankaŭ nian dormadon. En duopa tendo ni dormis kvarope, ĉar ne estis loko por sekva tendo, kiun ni prenis. Imagu, ke dumnokte nur du personoj povis kuŝi surdorse. Aliaj devis kuŝi je flankoj. Verdire ni ne dormis, nur dormetis en tiaj kondiĉoj. Aldone dum tutaj noktoj aŭdeblis koncertoj, krioj ktp.
Kelkajn amasajn aranĝojn mi jam partoprenis, sed nenie antaŭe mi vidis tiom da rubaĵoj. Tero estis kovrita per ladskatoloj, plastaj biertasoj kaj boteloj. Pro manko da akvo en aero estis multe da polvo.
Mia konkludo estas jena: indas veturi al Woodstock, se interesiĝas vin iu koncerto aŭ vi neniam antaŭe partoprenis similan festivalon. Mi ekde longe volis ĝin viziti, ĉar mi multe aŭdis, bonaj kaj malbonaj opinioj. Pro tio mi proprokule volid vidi, kiel tio aspektas. Mi jam vidis, do mi povas trankvile morti nun:) Pli serioze - mi ne planas viziti tiun festivalon dum sekvaj jaroj. Eble, se estos ia mojosa koncerto. Sed pli verŝajne mi venus nur por ĝi, eble por 1-2 tagoj. Ne por 4, kiel ĉi somere. Kaj mi pli prizorgus kondiĉojn, certe dormus en malpli plena tendo. Aŭ mi simple restus hejmen spektus interretan rektan transmision:) Tio estas miaj freŝaj reagoj, eble poste mi skribos ion plu.
Dzisiaj popołudniu wróciłam z Woodstocku. Koncerty podobały mi się, ale było też kilka mniej fajnych rzeczy. Najbardziej zależało mi na koncercie rosyjskiego Leningradu i udało mi się. Stałam dość blisko sceny i dobrze się bawiłam. Brałam udział również w koncertach Carrantuohilla, Artura Andrusa i Bladych Loków. Trochę przypadkowo załapałam się też na fragmenty koncertu zespołu Anthrax, ale prawdę mówiąć, w większości go przespałam (wiem, słuchaczom takiej muzyki pewnie się teraz nóż w kieszeni otwiera). Jeśli chodzi o koncerty, dla mnie były ok, nawet jeśli nie do końca lubiłam dany gatunek.
Nie podobały mi się jednak warunki życiowe. Prawie niemożliwe było kupienie czegoś do jedzenia, bo były zbyt długie kolejki. Podobnie przy kranach z wodą. O toaletach wolę nawet nie wspominać. Było upalnie, a nie przepadam jak jest więcej niż trzydzieści stopni. Jeśli chodzi o niedogodności, warto wspomnieć też nasze nocowanie. W dwuosobowym namiocie spaliśmy w czwórkę, bo nie było miejsca na rozbicie naszego drugiego namiotu. W nocy tylko dwie osoby mogły spać na plecach, reszta musiała na boku, bo inaczej byśmy się nie zmieścili. Spanie w takich warunkach to nawet trudno nazwać spaniem, bardziej było to drzemanie. W dodatku nocą było słychać koncerty, krzyki itp.
Brałam już udział w kilku podobnych imprezach masowych. Ale nigdzie nie widziałam wcześniej tylu śmieci. Ziemia była pokryta puszkami, kubkami po piwie i butelkami. Ze względu na suszę w powietrzu była ogromna ilość pyłu, który osiadał wszędzie.
Podsumowując, warto pojechać na Woodstock, jeśli ktoś jest zainteresowany konkretnym koncertem albo jeszcze nigdy wcześniej nie brał udziału w podobnym festiwalu. Ja od wielu lat chciałam pojechać, bo dużo o nim słyszałam, zarówno opinii pochlebnych, jak i całkiem przeciwnych. Z tego względu chciałam się na własne oczy przekonać, jak to wszystko wygląda. Już widziałam, więc teraz mogę spokojnie umierać:) A tak bardziej na serio - nie zamierzam już się tam wybierać. Chyba, że znowu szykowałby się jakiś niesamowity koncert. Ale wtedy przyjechałabym raczej tylko na sam koncert, na 1-2 dni. A nie na 4 jak w tym roku. I bardziej zatroszczyłabym się o warunki, zadbałabym o miejsce w namiocie. Albo po prostu zostałabym w domu i obejrzała transmisję w internecie:) To takie moje reakcje na gorąco, może później napiszę coś więcej.

czwartek, 1 sierpnia 2013

Ek al Kostrzyn!

Kelkaj informoj pri lastaj okazaĵoj. Antaŭhieraŭ mi spektis Esperantan filmon "Gerda malaperis". Ĝi spekteblas ĉe ViTubo. Historio estis sufiĉe interesa, sed por mi filmo estis tro longa. Kaj laŭ mi aktoroj troigis iomete. Bone, ke entute ekzistaj iaj Esperantaj filmoj.
Dua afero, hodiaŭ mi volis donaci sangon, sed mi timis, ke mi svenos. Nur 3-4 horoj mi dormis ĉi nokte. Do mi nur akompanis al miaj amikoj, kiuj donacis sangon por onklino de nia amikino. Ŝi tre malsanas kaj bezonas multe da sango.
Tria afero temas pri sekva vojaĝo. Post 3 horoj mi forveturas al la plej granda rokmuzika festivalo en Pollando, nome Woodstock en Kostrzyn. Mi neniam antaŭe ĉeestis kaj mi iomete timas, sed ni veturas kvarope, do espereble ĉio estos en ordo kaj mi revenos kiel unu peco:) Laŭ plano mi estos reen dimanĉe, sed ni ekvidos:)
Krome hodiaŭ estas datreveno pri komenciĝo de Ribelo de Varsovio. Okaze de tiu mi rekomendas aŭskulti KD-n "Powstanie Warszawskie" de pola muzikgrupo Lao Che pri tiuj okazaĵoj. Ĝi estas trovebla ĉe ViTubo, ligiloj vi povas trovi ankaŭ ie ĉe mia blogo. 

Kilka informacji o ostatnich wydarzeniach. Przedwczoraj oglądałam film w języku esperanto "Gerda malaperis" na Youtube. Historia była całkiem interesująca, ale jak dla mnie film był zbyt długi. A aktorzy trochę przesadzali z ekspresją. Dobrze, że w ogóle są jakieś esperanckie filmy.
Druga sprawa, dzisiaj chciałam oddać krew, ale bałam się, że zemdleję. Spałam tylko 3-4 godziny. Więc tylko dla towarzystwa pojechałam rano ze znajomymi do krwiodawstwa. Oni oddali krew dla cioci naszej znajomej, która stale potrzebuje krwi.
Trzecia sprawa dotyczy kolejnej podróży. Za 3 godziny jadę na największy festiwal rockowy w Polsce, mianowicie Woodstock w Kostrzynie. Nigdy wcześniej nie byłam i trochę się boję, ale jedziemy w czwórkę, więc mam nadzieję, że wszystko będzie w porządku i wrócę w jednym kawałku:) Zgodnie z planem powinnam być z powrotem w niedzielę, ale zobaczymy:)
Ponadto dzisiaj przypada rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Z tej okazji polecam posłuchać płyty "Powstanie Warszawskie" zespołu Lao Che. Można ją znaleźć na Youtube, linki są też gdzieś u mnie na blogu.