Kion? Kie?

Mi jam kelkfoje skribis ĉi tie, ke mi sekvas situacion en Ukrainio. Kaj lastaj okaĵoj tre tristigis min kaj mi timas, kiel ĉio finiĝos. Mi admiras kaj subtenas simplaj ukrainanoj kaj iliaj revoj. Sed samtempe mi ne volas subteni naciistoj, tiujn, kiuj batalis kaj detruis urbojn kaj publikajn domojn, pafis milicistojn ktp. Kaj mi tre bedaŭras, ke Ukrainio estas nun pli for de Eŭropa Unio ol ĝi estis en novembro ekzemple, kiam ĉio komenciĝis. Nun mi ne vidas ĝian baldaŭan akceptiĝon en EU, ĝi estas tro nestabila kaj mi ekde kelkaj tagoj vere timas, ke eblas nun milito tuj apud pola landlimo. Mi ĉiam pensis, ke tio ne eblas aŭ estas tre nereala dum mia vivo. Sed nun mi vidas, ke de paca demonstracio ĝis sanga milito estas tre proksime.
Mi jam preskaŭ decidis, ke mi revenas al mia hejmurbo. Mi samtempe ĝojas kaj malĝojas pro tio. Estas plusoj kaj minusoj bedaŭrinde ankaŭ. Ĉio estas des pli malfacila, ke gepatroj instigas, ke mi faru tion plej eble rapide, ekzemple ĝis fino de februaro. Kaj mi havas ankoraŭ multaj aferoj ne prizorgitaj, mi ne volas tiel rapide transloĝiĝi. Des pli, ke mi devas forveturi ankoraŭ al Bjalistoko por kelkaj tagoj kaj mi ne havos tempon por prizorgi vroclavajn aferojn. En tiu ĉi semajno mi devos ĉion pripensi kaj iel organizi.

---

Już kilka razy tutaj pisałam, że śledzę sytuację na Ukrainie. A ostatnie wydarzenia bardzo mnie zasmuciły i boję się, jak wszystko się skończy. Podziwiam i wspieram zwykłych Ukraińców oraz ich marzenia. Ale jednocześnie nie chcę wspierać nacjonalistów, tych, którzy walczyli i niszczyli miasta oraz budynki publiczne, strzelali do milicjantów itp. I bardzo żałuję, że obecnie Ukraina oddaliła się od Unii Europejskiej bardziej niż w listopadzie, kiedy to wszystko się zaczęło. Nie widzę teraz jej szybkiej akcesji do UE, jest zbyt niestabilna i od kilku dni naprawdę się boję, że możliwa jest teraz wojna tuż obok polskiej granicy. Zawsze myślałam, że to niemożliwe albo bardzo mało prawdopodobne za mojego życia. Ale teraz widzę, że od pokojowej demonstracji do krwawej wojny jest bardzo blisko.
Prawie już zdecydowałam, że wracam do swojego miasta rodzinnego. Z jednej strony się cieszę, z drugiej nie do końca. Są plusy i minusy niestety też. Wszystko jest tym trudniejsze, że rodzice naciskają, żebym zrobiła to jak najszybciej, np. do końca lutego. A ja mam jeszcze sporo spraw do załatwienia, nie chcę się tak szybko przeprowadzać. Zwłaszcza że muszę pojechać jeszcze do Białegostoku na kilka dni i nie będę miała czasu na zajmowanie się wrocławskimi sprawami. W tym tygodniu muszę wszystko przemyśleć i jakoś zorganizować.

Tie aŭ tie, decidu tuj!

Hodiaŭ mi revenis al mia hejmurbo kaj denove mi havas tohuvabohuon en la kapo. Mi timis reveni, ĉar mi sciis, ke povas tiel okazi. Gepatroj proponis al mi kelkaj solvoj kaj mi devas ion decidi. Ĉu mi volas loĝi kun ili, kun mia avino, sola en mia hejmurbo aŭ sola en alia urbo. Mi ne scias. Mi ne tro volas loĝi kun familio, tamen en mia nova laboro mi gajnos tro malmulte da mono kaj verŝajne tio ne sufiĉos por vivi sendepende, eĉ se mi aldonas monon de dua laboro. Kaj mi devas decidi laŭ eble rapide, ĝis kiam mi ne subskribos kontrakton. Do tio estas tre serioza decido kaj mi fakte ne certas kion fari. Ĉiu solvo havas plusojn kaj minusojn. 

---

Dzisiaj wróciłam do domu rodzinnego i znowu mam chaos w głowie. Bałam się wrócić, bo wiedziałam, że może tak być. Rodzice zaproponowali mi kilka rozwiązań i muszę się na któreś zdecydować. Czy chcę mieszkać z nimi, z babcią, sama w moim mieście czy sama w innym mieście. Nie wiem. Niezbyt chciałabym mieszkać z rodziną, w nowej pracy zarobię jednak bardzo mało i to prawdopodobnie nie starczy na samodzielne życie w innym mieście, nawet jeśli dodam do tego pieniądze z drugiej pracy. A muszę się zdecydować możliwie szybko, póki jeszcze nie podpisałam umowy w tej nowej pracy. Przede mną więc trudna decyzja i właściwie nie wiem, jak powinnam postąpić. Każde rozwiązanie ma swoje plusy i minusy.

Kredo, espero, amo

Kiel mi sentas sin? Mi ne scias. Mia mondo disfalas, sed ia interna sento diras al mi, ke iam ĉio denove estos bone. Kaj mi kredas je tio, nenio alia restis al mi. Mi nur devas atendi. Hodiaŭ mi renkontiĝis kun amikino, ni parolis kaj tio iomete helpis al mi. Kutime mi ne estas konfidema, sed mi sole ne povis jam elteni, mi bezonis interparoli kun iu.
Se estas momentoj, kiam mi ne pensas pri ĉiuj tiuj malfacilaj aferoj, mi havas sufiĉe bonan humoron. Eĉ nekredeble bonan. Verŝajne tio estas mia defenda mekanismo. Mi atendas telefonojn kaj informojn, nenion alian mi povas fari nun. Ideale por tiu momento taŭgas kanto de Robert Kasprzycki Kredo, espero, amo, bedaŭrinde nur en la pola kaj mi ne volas ĝin traduki, ĉar mi ne spertas sufiĉe por redoni ĉiujn sencojn.

---

Jak się czuję? Nie wiem. Świat mi się rozpada, ale jakieś wewnętrzne poczucie mówi mi, że kiedyś wszystko wróci do normy i będzie dobrze. I wierzę w to, nic innego mi nie pozostało. Muszę tylko poczekać. Dzisiaj spotkałam się z przyjaciółką, pogadałyśmy i to mi trochę pomogło. Zwykle nie jestem skłonna do zwierzeń, ale nie mogłam już dłużej tego dusić w sobie, potrzebowałam z kimś porozmawiać.
Jeśli są momenty, kiedy nie myślę o tych wszystkich trudnych sprawach, mam całkiem dobry humor. Nawet niewiarygodnie dobry. Najwyraźniej to mój mechanizm obronny. Czekam na telefony i informacje, nic innego nie mogę teraz zrobić. Wczoraj do głowy przyszedł mi fragment piosenki Roberta Kasprzyckiego, który idealnie wpasowuje się w sytuację: "czekanie na telefon to zajęcie nudne dość", zresztą nie tylko ten fragment, cała piosenka jest bardzo na czasie. Posłuchać jej można tutaj: Wiara, nadzieja, miłość

Duobla malfeliĉo kaj duobla senpezigo

Eble eĉ triobla, do verŝajne hodiaŭ ne estas mia tago. Antaŭ momento mi telefonis al patrino kaj mi jam ne povis kaŝi, ke mi ne studas. Mi jam ne volis mensogi kaj vivi kiel spiono. Kompreneble ŝi koleriĝis, diris, ke tio estas stultaĵo ktp. kaj eble ŝi veras. Do jen unua malfeliĉo kaj senpezigo samtempe. Ĉar tio ne estis facila interparolo, tamen mi jam povas normale reveni hejmen por aŭskulti, kiel stulta mi estas. Dua afero - hodiaŭ okazis io grava por iu kaj por mi tio estas tuta perdo de espero. Do samtempe bone kaj malbone. Mi suferas, sed eble mi finfire iros plu. Kaj tria afero, la plej stulta el ĉiuj - mi ne havis ĉe mi sian telefonon kaj mi miskaptis telefonon de tiu hieraŭa laborloko, kie oni testis min. Mi retelefonis, sed neniu respondis. Do se ili vere volis oferti al mi laboron, eble mi perdis ununuran ŝancon por tio.

Kaj lasta afero, kvankam mi volas nun nur plori kaj drinki, mi devas post kelkaj minutoj foriri al laborejo. Eble bone por mi, ĉar mi ne iĝos drinkemulino tuj, tamen mi ne scias, ĉu mi eltenos en laboro kaj ne ekploros dume. 

---

Podwójne nieszczęście i podwójna ulga. Albo może i potrójne, więc dzisiaj najwyraźniej nie jest mój dzień. Przed chwilą zadzwoniłam do mamy i nie mogłam już dalej ukrywać, że już nie studiuję. Nie chciałam kłamać i żyć jak szpieg. Oczywiście się zdenerwowała, powiedziała, że to głupota itp. i może rzeczywiście ma rację. Więc to pierwsze nieszczęście i ulga jednocześnie. Bo nie była to łatwa rozmowa, ale przynajmniej mogę już normalnie wrócić do domu i wysłuchać na żywo, jak głupia jestem. Druga sprawa - dzisiaj wydarzyło się coś ważnego dla kogoś a dla mnie to oznacza brak nadziei. Czyli jednocześnie dobrze i źle. Cierpię, ale może wreszcie ruszę dalej. I trzecie sprawa, najgłupsza ze wszystkich - nie miałam dzisiaj przy sobie telefonu i nie odebrałam, jak dzwonili do mnie z tej wczorajszej firmy, która robiła mi ten test. Chciałam oddzwonić, ale nikt nie odbierałam. Więc jeśli naprawdę chcieli mi zaoferować pracę, może straciłam na to jedyną szansę.
I ostatnia sprawa, chociaż chcę teraz tylko płakać i pić, za kilka minut muszę wyjść do pracy. Może to i lepiej dla mnie, bo nie stanę się natychmiast pijaczką, chociaż nie wiem, czy wytrzymam w pracy i się nie rozpłaczę w trakcie.

Naskiĝtago de Mozart

En tiu ĉi semajno mi havis naskiĝtagon. Kaj mi festis ĝin same kiel en pasinta jaro, do en Bjalistoko:) Sed estis malgranda diferenco, ĉar en pasinta jaro mi ne konis iu ajn en tiu ĉi urbo, mi simple vagadis sola. Kaj nun mi festis kun bjalistokanoj, sed iom neoficjale, ĉar mia amiko elpensis, ke ni ne festos mian naskiĝtagon, sed naskiĝtagon de Mozart:) Do estis strange, sed interese.
Mi plu praktikas, vere plaĉas al mi tiu laboro, mi nur bedaŭras, ke mi monon ne gajnas tie. Pri simila laboro mi revas. Hieraŭ mi malfruiĝis je unu horo, ĉar mia vekhorloĝo ne sonoris, sed verŝajne neniu tion rimarkis:) Ideala laboro:) Kaj ne nur pro tio, ili vere estas tre helpemaj, mi ĉiam ricevas ilian opinion pri mia laboro, do mi scias, kion mi faris bone kaj kion mi povas plibonigi.
***
Mi komencis skribi tiun antaŭan parton antaŭ kelkaj tagoj. Ekde tiam kelkaj aferoj ŝanĝiĝis. Mi jam revenis hejmen. Kaj mi eksciis ion malbonan pri mia sano. Tio ne estas ankoraŭ certa, tamen situacio estas iom serioza. Verŝajne mi estos devigita ankoraŭ kelkfoje reveni al Bjalistoko, oni telefonos al mi kaj informos min kiam. La plej malbone, ke en afero temas ne nur pli mi, sed ankaŭ pri kelkaj aliaj personoj kaj mi ne scias, ĉu mi devas informi ilin aŭ ne. Fakte mi nenion jam scias, ĉio tio estas por mi tute nekredebla. Mi esperis, ke nova jaro estos pli bona ol antaŭa, sed verŝajne ĝi jam de komenco decidis gajni titolon de la plej malbona jaro kaj atakis jam en januaro.
Hieraŭ mi partoprenis renkontiĝos de lituanistoj. Ĉefa kaŭzo de nia kunveno estis vizito de nia amiko, kiu nun studas en alia urbo. Ilia rakonto estis ridinda kaj trista samtempe. Laŭ liaj vortoj en tiu lernejo nenio ŝanĝiĝis ekde cent jaroj. Kaj tiu loko ŝajnas esti infero, almenaŭ por homoj kiuj pensas libere kaj mem vidas stultecon de ĝiaj reguloj. Ekzemple ne eblas tie kontraŭi. En iu ajn afero, pri iu ajn temo. Vere, surtera infero laŭ mi. Kaj homoj mem tion elektas, nekredeble.
Do, anstataŭ ricevi inviton al laboro, je kio mi atendis, oni telefonis al mi kaj diris, ke eble mi estas malsana. En mia vivo jam antaŭe estis tohuvabohuo, do nun mi eĉ ne scias, kiel nomi tion. Ĉiu parto de mia vivo estas fuŝa, fuŝega eĉ. Kaj kion fari? Mi ne havas ideon.

---

W tym tygodniu miałam urodziny. I świętowałam je tak samo jak w zeszłym roku, czyli w Białymstoku:) Ale była mała różnica, bo w zeszłym roku nikogo jeszcze nie znałam w tym mieście, po prostu włóczyłam się sama. A teraz świętowałam z białostoczanami, ale dość nieoficjalnie, bo przyjaciel wymyślił, że nie będziemy świętować moich urodzin, ale urodziny Mozarta:) Trochę dziwnie, ale ciekawie.
Dalej mam praktyki, naprawdę podoba mi się ta praca, żałuję tylko, że nie dostaję za to pieniędzy. Marzę o podobnej pracy. Wczoraj spóźniłam się o godzinę, bo budzik nie zadzwonił, ale najwyraźniej nikt tego nie zauważył:) Idealna robota:) I nie tylko z tego powodu, bo oprócz tego, że można się spóźniać, oni są naprawdę pomocni, zawsze dostaję informację zwrotną na temat tego, co zrobiłam. Wiem, co było dobrze, a co powinnam poprawić.
***
Zaczęłam pisać tę wcześniejszą część kilka dni temu. Od tego czasu parę rzeczy się zmieniło. Wróciłam już do domu. I dostałam złe wiadomości na temat mojego zdrowia. To jeszcze nie jest pewne, ale sytuacja jest dość poważna. Najprawdopodobniej będę musiała jeszcze kilka razy wrócić do Białegostoku, zadzwonią do mnie i poinformują mnie kiedy. Najgorzej, że w całą sprawę zamieszanych jest jeszcze kilka osób i nie wiem, czy powinnam je poinformować czy nie. Właściwie to nic już nie wiem, bo dalej nie wierzę, że to wszystko dzieje się naprawdę. Miałam nadzieję, że nowy rok będzie lepszy od poprzedniego, ale najwyraźniej już od samego początku podjął on wyzwanie, chce zgarnąć tytuł najgorszego roku i zaatakował już od stycznia.
Wczoraj wzięłam udział w spotkaniu lituanistów. Głównym powodem naszego zebrania była wizyta znajomego, który studiuje teraz w innym mieście. Jego opowiadanie było śmieszne i straszne jednocześnie. Według jego słów w tej szkole nic się nie zmieniło od stu lat. I wydaje mi się, że to jest piekło, przynajmniej dla ludzi, którzy swobodnie myślą i widzą głupotę tych wszystkich obowiązujących reguł. Przykładowo nie wolno się sprzeciwiać. Nieważne, w jakiej sprawie, na jaki temat. Po prostu nie i już. Serio, prawdziwe piekło na ziemi moim zdaniem. I ludzie sami się na to decydują, niewiarygodne.
Więc, zamiast dostać telefon z zaproszeniem na rozmowę kwalifikacyjną, na który wciąż czekam, dostałam telefon z informacją, że być może jestem chora. W moim życiu już wcześniej był wielki chaos, więc nie wiem nawet, jak nazwać to, co dzieje się teraz. Z żadnej części mojego życia nie mogę być zadowolona. I co zrobić? Nie mam pojęcia.

Senplore

Mi tre volus ekplori nun, mi pensas, ke tio helpus min. Sed mi bedaŭrinde ne povas. Lastetempe iu el miaj rusaj amikinoj konigis foton kun pentrita trajno kaj surskribo: "Аня дура! Жизнь прекрасна!" (Anjo, stultulino! Vivo belas!) kaj mi nun sentas min preskaŭ kiel Anna Karenina. Je ĉiuj kampoj mi nun estas malsukcesa. Bonŝance mi scias, ke tio ŝanĝiĝos, baldaŭ aŭ ne, sed iam finfine jes. Esperon donas al mi tiu ĉi kanto: Nim wstanie dzień - Antaŭ tagiĝos

---

Bardzo chciałabym teraz zapłakać, wydaje mi się, że to przyniosłoby mi ulgę. Ale niestety nie mogę. Ostatnio jedna z moich rosyjskich znajomych udostępniła zdjęcie namalowanego pociągu z napisem: "Аня дура! Жизнь прекрасна!" (Ania, nie bądź głupia! Życie jest piękne!) a ja teraz czuję się prawie jak Anna Karenina. Ponoszę porażki na każdym możliwym polu. Na szczęście wiem, że to przejściowe i prędzej czy później się to zmieni, nadejdą lepsze dni. Nadzieję daje mi piosenka z filmu "Prawo i pięść", który oglądałam niedawno: Nim wstanie dzień

Quo vadis?

Tamen mi ne devis elekti kaj mi veturis al ambaŭ urboj, kaj Vilno kaj Bjalistoko. Intertempe multe okazis kaj multe ŝanĝiĝis. Eblas, ke mi ŝanĝos mian tutan ĝisnunan vivon. Kaj mi mem ne scias, ĉu tio estas jam frenezeco aŭ bona elekto de mia koro. Nu, eble por reveni al harmonio mi devas atingi fundon kaj de tie komenci novan normalan vivon. En mia kapo estas tohuvabohuo, kiel ĉiam, sed nun ĝi povas evolui al tre gravaj vivŝanĝaj decidoj. Eble januare mi scios ion pli. Post kelkaj tagoj mi veturas al JES.

---

Nie musiałam jednak decydować i pojechałam do obu miast, i do Wilna, i do Białegostoku. W międzyczasie sporo się wydarzyło i wiele się zmieniło. Możliwe, że zmienię całe swoje dotychczasowe życie. I nie wiem, czy to już szaleństwo czy dobry wybór mojego serca i intuicji. Może żeby wrócić do równowagi muszę odbić się od dna i tak zacząć normalne życie. W mojej głowie jest teraz wielki bałagan, jak zawsze, ale może się on przerodzić w ważne, zmieniające życie decyzje. Może w styczniu będę wiedziała coś więcej. Za kilka dni jadę na JES.

Vilno aŭ Bjalistoko

Multe lastatempe okazis, sed mi ne havas tempon priskribi tion. Mi planas morgaŭ veturi, sed ankoraŭ ne scias kien. Aŭ ĝis Vilno aŭ ĝis Bjalistoko. Sekva enskribaĵo aperas kiam mi estos verŝajne jam en unu el tiuj lokoj. Do iki pasimatymo aŭ do zobaczenia!:)

---

Dużo się ostatnio działo, ale nie mam czasu, żeby pisać o szczegółach. Planuję jutro gdzieś jechać, ale jeszcze nie wiem gdzie. Albo do Wilna albo do Białegostoku. Następny wpis pojawi się prawdopodobnie wtedy, kiedy będę już w jednym z tych miejsc. Więc iki pasimatymo albo ĝis revido!:)

Leciono en aŭtomobilo

Kio okazas ĉe mi? Lastatempe mi ne ŝatas tian demandon. Ĉar respondo ne estas facila. Kaj mi devas pripensi, ĉu diri veron aŭ ŝajnigi, ke ĉio estas same, kiel estis antaŭe. Mi ne povas ankoraŭ diri pli, ĉar kelkaj aferoj ne estas ankoraŭ solvitaj.
Sed se lasi flanken tiujn gravajn, vivŝanĝantajn aferojn, okazis kelkaj aliaj intersaj aĵoj. Ekzemple mi intruis Esperanton al mia amikino en aŭtomobilo. Iam mi diris, ke mi havas unuan lernantinon, sed ni havis nur unu lecionon. Dum tiu semajnfino ni decidis fari sekvan. Pro malsano de mia hundo mi ne volis ŝin inviti al mia hejmo, do ni sidis en ŝia aŭtomobilo apud unu el superbazaroj, ĉar ŝi bezonis aĉeti ion tie. Iel strange, sed amuze samtempe. Kaj eble ŝi pli rapide kaj facile memorigos vortojn pro tiaj ne kutimaj kondiĉoj:)
Mi estis antaŭ hieraŭ en montoj kun alia amikino. Ni iris nur duope, sed ankaŭ estis amuze. Vetero estis bona, pejzaĝoj estis belaj. Ni revenis al nia urbo petveturante kaj poste mi telefonis al frato, kiu veturigis nin hejmen.
Krome mi okupiĝas kiel ĉiam pri korektado. Nun mi ankaŭ revenis al tradukado, ĉar amikoj skribis al mi, ke bezonas mian helpon en tradukado de la paĝaroj el Esperanto al pola. Iel surpize, sed ankaŭ tute fremdaj homoj el Litovio petis min traduki paĝaron el angla lingvo al pola. Mi konsentis, sed ili ankoraŭ ne respondis, do mi ne scias, ĉu tio estis serioza propono.

---

Co u mnie słychać? Ostatnio nie lubię tego pytania. Bo odpowiedź na nie nie jest łatwa. I za każdym razem muszę się zastanawiać, czy powiedzieć prawdę, czy udawać, że wszystko po staremu. Na razie nie mogę powiedzieć więcej, bo kilka spraw nie jest jeszcze do końca załatwionych.
Ale jeśli zostawić na boku te ważne zmiany życiowe, to wydarzyło się kilka innych ciekawych rzeczy. Na przykład ostatnio przeprowadziłam lekcję esperanta w samochodzie. Kiedyś wspominałam, że mam jedną uczennicę, ale miałyśmy tylko jedną lekcję. W ten weekend postanowiłyśmy zrobić kolejną. Ze względu na chorobę mojego psa nie chciałam jej zapraszać do domu, więc siedziałyśmy w jej samochodzie pod jednym z supermarketów, bo ona musiała zrobić tam zakupy. Z jednej strony dziwnie, ale z drugiej zabawnie. I może przez takie nietypowe warunki szybciej zapamięta słówka:)
Przedwczoraj byłam w górach z inną koleżanką. Poszłyśmy tylko we wie, ale też było fajnie. Pogoda była dobra, widoki były piękne. Do miasta wróciłyśmy autostopem, a później zadzwoniłam do brata, który nad podwiózł do domu.
Oprócz tego zajmuję się wciąż korektami. Teraz wróciłam też do tłumaczeń, bo znajomi napisali, że potrzebują mojej pomocy przy tłumaczeniu stron internetowych z esperanta na polski. Dość niespodziewanie, ale napisali do mnie też zupełnie obcy ludzie z Litwy z prośbą o pomoc w tłumaczeniu portalu z angielskiego na polski. Zgodziłam się, ale jeszcze nie odpowiedzieli, więc nie wiem, czy była to poważna propozycja.

Kaj kio plu?

Lastatempe sufiĉe multe okazis ĉe mi. Mi eĉ ne scias, kiel komenci. Eble estas ankoraŭ pli frue, mi devas tion pripensi kaj ordigi en mia kapo. Pro tio mi hodiaŭ nokte ne povis ekdormi, ĉar mi planis, kien mi povus fuĝi. Mi volis elekti malproksiman, amatan de mi lokon, kie mi povus mediti pri lastaj kaj estontaj okazaĵoj. Ĉu mi veturos? Mi ankoraŭ ne scias. Tio tentas min kaj samtempe mi scias, ke tio povas esti ne la plej bona ideo.

---

Ostatnio sporo się u mnie działo. Nawet nie wiem, jak zacząć. Może jest jeszcze za wcześnie, muszę to przemyśleć i poukładać sobie w głowie. Między innymi z tego powodu nie mogłam dzisiaj zasnąć, bo planowałam, gdzie mogłabym uciec. Chciałam wybrać jakieś dalekie, ukochane miejsce, gdzie mogłabym rozważać nad ostatnimi i przyszłymi wydarzeniami. Czy pojadę? Nie wiem jeszcze. Kusi mnie to, ale jednocześnie wiem, że to może być nienajlepszy pomysł.

Ĉio komplikiĝis

Malcerteco jam min nervigas. Mi jam ekciis ion pri nia vojaĝo al Rusio, tamen ne multe. Ĝis fino de semajno mi devas plenigi vizajn dokumentojn. Mi ne scias, kiam mi transloĝiĝas al Vroclavo. Multajn aliajn aferojn mi ne scias. Ankaŭ interhomaj rilatoj nun estas mia problemo. Tio okupiĝas mian menson, lacigas min kaj malplibonigas mian humoron. Kvankam nenio malbona okazis, mi sentas min iomete malĝoje. Eble eĉ ne malĝoje. Simple strange kaj malcerte. Mi ne scias, kiel konduti, kion fari. Jam en ia senco mi eraris kaj mi ne volas tion ripeti. Ĉio komplikiĝis.
Kaj ofte mi nun havas strangajn sonĝojn. Ekzemple hieraŭ mi sonĝis pri blankaj leonoj en germana televido. Sensencaĵo.

---

Denerwuje mnie już niepewność. Dowiedziałam się już czegoś o naszym wyjeździe do Rosji, ale niewiele. Do końca tygodnia muszę wypełnić papiery wizowe. Nie wiem, kiedy przeprowadzam się do Wrocławia. Wielu rzeczy jeszcze nie wiem. Relacje międzyludzkie też sprawiają mi teraz problem. To zajmuje moje myśli, męczy mnie i psuje mi humor. Chociaż nic złego się nie wydarzyło, jakoś mi niewesoło. Nawet może nie smutno. Ale po prostu dziwnie i niepewnie. Nie wiem, jak się zachować, co robić. Już w jakimś sensie pobłądziłam i nie chcę tego powtarzać. Wszystko się pokomplikowało.
I ostatnio często mam dziwne sny. Przykładowo wczoraj śniłam o białych lwach w niemieckiej telewizji. Zupełny bezsens.

Ripozo en Bjalistoko

Eble venis jam tempo por skribi ion ĉi tie, kvankam verdire mi ne scias, kion kaj kiel komenci. Hieraŭ mi revenis post 1,5 semajna restado en Bjalistoko. Mi havis interreton tie, sed mankis al mi emo kaj tempo por priskribi ĵusajn okazaĵojn. Certe mi bone ripozis, nur iomete pri korektado mi devis okupiĝi. Mi ekkonis novajn homojn, ĉiujn tre afablajn kaj interesajn. Mi planis iom trankvile kaj sole pripensi kelkajn aferojn, sed tio ne eblis, ĉar mi preskaŭ tuttage renkontiĝis kun homoj. De tempo al tempo tute hazardaj homoj:) Mi manĝis novan por mi lokan manĝaĵon kaj ankaŭ drinkis ion novan. Dum kelkaj tagoj mi eĉ loĝis kun litova familio, kiu venis kun siaj malgrandaj infanoj. Tio estis stranga sperto, ĉar mi preskaŭ nenion komprenis, kvankam mi lernas litovan jam kelkaj jaroj. Mi vizitis interesajn lokojn, eble ne multajn, ĉar mi iomete pigris, tamen iajn fotojn mi havas. Eble poste, kiam mi jam revenos al normala vivo, mi skribos ion plu. Nun mi havas tohuvabohuen en kapo, kiel ĉiam:)

---

Może nadszedł już czas, żeby coś tu napisać, chociaż sama nie wiem co i od czego zacząć. Wczoraj wróciłam po 1,5 tygodniowym pobycie w Białymstoku. Miałam tam internet, ale brakowało mi chęci i czasu, żeby na bieżąco opisywać wydarzenia. Na pewno dobrze wypoczęłam, tylko trochę korektą musiałam się zająć. Poznałam nowych ludzi, wszyscy byli bardzo mili i interesujący. Planowałam w spokoju i samotności przemyśleć parę spraw, ale to było niemożliwe, bo przez cały dzień z kimś się spotykałam. Czasem z zupełnie przypadkowymi ludźmi:) Jadłam nowe dla mnie lokalne jedzenie i spróbowałam też lokalnych napitków. Przez kilka dni mieszkałam nawet z litewską rodziną, która przyjechała ze swoimi małymi dziećmi. To było dziwne doświadczenie, bo prawie nic nie rozumiałam, chociaż uczę się litewskiego już kilka lat. Odwiedziłam interesujące miejsca, może nie w zbyt wielkiej liczbie, bo trochę miałam lenia, ale mam jednak jakieś tam zdjęcia. Może później, kiedy wrócę do normalnego życia, napiszę coś więcej. Teraz mam w głowie chaos, jak zwykle:)

Bondeziroj por maldekstramanuloj kaj ek al Germanio!

Longe mi ne skribis, mankas tempon al mi. Mi okupiĝis ĉefe pri korektado, fotado kaj kroĉtrikado. Tio estis jam antaŭ kelkaj tagoj, sed mi volas bondeziri "Ĉion la plej bonan" al ĉiuj maldekstramanuloj okaze de nia festo je 13 de aŭgusto. Hodiaŭ vespere mi veturas kun konatoj al Germanio por unu tago. Tuta ekskurso estas iomete stranga, ĉar ni veturas foti nekutimajn lokojn. Tio pli malpli ĉio, kio okazis kaj okazas lastatempe. Krome mi havas tohuvabohuon en mia kapo, kiel ĉiam, do nihil novi sub sole:)

---

Dawno nie pisałam, brakuje mi czasu. Zajmowałam się przede wszystkim korektą, fotografowaniem i szydełkowaniem. To było już parę dni temu, ale chcę życzyć "Wszystkiego najlepszego" wszystkim leworęcznym z okazji naszego święta 13 sierpnia. Dzisiaj wieczorem jadę ze znajomymi do Niemiec na jeden dzień. Cała wycieczka jest trochę dziwna, bo jedziemy robić zdjęcia nietypowych miejsc. To mniej więcej wszystko, co działo się i dzieje się u mnie ostatnimi czasy. Oprócz tego mam chaos w głowie jak zwykle, więc nihil novi sub sole:)

Sentelefone

Telefon mi kompreneble ne reekhavis. Kaj mi ne povas ricevi karton por la sama, mia malnova numero. Mi devas aĉeti alian kaj disdoni ĝin al ĉiuj homoj kaj institucioj, kiuj povas bezoni ĝin. Tiel mi ne emas tion fari, ke mi ankoraŭ ne aĉetis novan karton, kvankam tio daŭrus eble kvin minutoj. Mi devas nur viziti la plej najbaran kioskon. Mi komencis pensi, ĉu ne provi vivi iom da tempo sen telefono, sed fakte tio malfacilas. Eblas, sed kiam mi laboras kaj multe vojaĝas, mi bezonas ian kontakton kun mondo. Kaj sen telefono mi ne povas eĉ prizorgi monon ĉe mia konto en banko.
Pro kelkaj kialoj mi devas ankaŭ viziti Vroclavon, sed mi tute ne emas. Mi emas vojaĝi, sed ne devige por farendaĵojn, kiujn mi ne ŝatas. Mi penas organizi tion laŭeble praktike, ĉiujn indajn aferoj kunigi kaj plenumi dum unu tago, por ke mi poste ne devu denove veturi.
Mia nova Esperanta projekto jam je 1/5 pretas (ĉu eblas tiel skribi? kutime mi ne uzas frakciojn). Se mi ne ĉesos, mi eble baldaŭ finos ĝin. Estas en mia kapo ankoraŭ ideojn por ĝi.

---

Telefonu oczywiście nie odzyskałam. I nie mogę dostać duplikatu karty do tego samego, mojego starego numeru. Muszę kupić nowy i podać go wszystkim osobom i instytucjom, które mogą go potrzebować. Tak bardzo nie chcę się za to zabrać, że jeszcze nie kupiłam nowej karty, chociaż trwałoby to pewnie tylko z pięć minut. Musiałabym tylko wyskoczyć do najbliższego kiosku. Myślałam nawet, czy nie spróbować żyć bez telefonu przez jakiś czas, ale to dość trudne. Nie jest niemożliwe, ale kiedy pracuję i sporo podróżuję, potrzebuję jakiegoś kontaktu ze światem. I bez telefonu nie mogę nawet zrobić przelewu na swoim koncie.
Z kilku powodów muszę odwiedzić też Wrocław, ale wybieram się jak sójka za morze. Nosi mnie, żeby gdzieś pojechać, ale nie obowiązkowo, żeby załatwiać sprawy, którymi nie chcę się zajmować. Staram sie to zorganizować tak, żeby wszystko ogarnąć za jednym zamachem i nie musieć później wracać.
Mój nowy projekt esperancki jest już w 1/5 gotowy. Jeśli dalej będzie mi tak szło, to niedługo skończę. Mam w głowie jeszcze trochę pomysłów. 

Parazitino

Se iu demandus min nun, kiel mi fartas, mi ne scius, kion diri. Samtempe mi ĝojas kaj ĉagrenas pro diversaj kialoj. Do sen ŝanĝoj, ĉe mi tohuvabohuo kiel ĉiam:)
Ĉagrenigas min mono. Pli precize - manko de mono. En laborejoj de miaj gepatroj estas nun iaj ŝanĝoj kaj eblas, ke ili ne plu laboros. Kaj mi ankoraŭ ne laboras, nur laboretas. Des pli mi sentas sin kiel stultulino pro tiu perdita telefono. Lastetempe mi trarigardas anoncojn pri iaj malgrandaj krom laboroj. Espereble mi trovos ion ĝustan. Mi jam sufiĉe longe voluntulas en diversaj kampoj, finfine mi volas gajni ian monon.
Se temas pri volontulado, reaktiviĝis mia eksa skolta teamo. Nun en alia, pli matura formo. Unuflanke mi ĝojas, ĉar mi longe bedaŭris, ke ni ne plu agas. Tamen mi timas okupiĝi pri sekva afero al kiu mi devos dediĉi tempon. La plej bona afero, ke mi verŝajne ne devos jam tiel multe vojaĝi sola, ĉar ni veturos kune. Do estos por mi pli facile kaj mi ne devos jam tiel timi, kiel lastatempe dum vojaĝo al Slovakio kaj reen, kiam mi aliĝis parte al preskaŭ fremdaj homoj por ne esti sola. Kaj mi jam ne devus silenti, kiam patrino demandos, kun kiu mi veturas. Kutime mi ne volis ŝin ĉagrenigi, do mi nenion diris pri miaj polaj vojaĝoj (ekzemple mi estis en Varsovio aŭ en Bjalistiko kaj mia patrino telefonis al mi pensante, ke mi estas en Vroclavo). Nur kiam mi veturis al alia lando, mi ĉiam devis informi ŝin, por ke ŝi ne havu surprizon, kiam post kelkaj minutoj de interparolo ŝi devus pagi multe da mono.
Mia frato volas ekloĝi kun sia koramikino kaj ne plu loĝi kun mi kaj gepatroj. Mi ne scias, ĉu tiel okazos. Sen li mi havus propran ĉambron nur por mi kaj mi povus ekzemple tranokti gastojn ĉe mi. Nun tio ne eblas, ĉar ni havas tro etan loĝejon. Kaj hundon. Aliflanke mi estas malpli juna, do mi devus unua forlasi hejmon. Iel strange mi sentas sin. Kiel parazitino.

---

Jeśli ktoś spytałby mnie teraz, jak się czuję, nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Jednocześnie się cieszę i martwię z różnych powodów. A więc u mnie bez zmian, chaos jak zwykle:)
Martwią mnie pieniądze. A dokładniej ich brak. W pracy u rodziców są teraz jakieś zmiany i możliwe, że stracą etat. A ja jeszcze nie pracuję, tylko dorabiam. I jeszcze w dodatku posiałam gdzieś drogi telefon. Ostatnio przeglądam ogłoszenia o jakiejś pracy dorywczej. Może znajdę coś odpowiedniego. Już wystarczająco długo działam jako wolontariuszka na różnych polach, wreszcie chcę trochę zarobić.
Jeśli chodzi o wolontariat, to reaktywowała się moja drużyna harcerska. Teraz w innej, dojrzalszej formie. Z jednej strony się cieszę, bo długo żałowałam, że przestaliśmy działać. Boję się jednak zająć kolejną sprawą, której będę musiała poświęcić czas. Najbardziej cieszy mnie, że prawdopodobnie już nie będę musiała tyle podróżować sama, bo będziemy jeździć razem. Będzie mi łatwiej i nie będę się musiała już bać, jak ostatnio w podróży z i na Słowację, kiedy na część drogi podłączyłam się do prawie obcych ludzi, żeby nie wracać samej. I nie będę musiała już przemilczać pytań mamy o to, z kim jadę. Zwykle nie chciałam jej martwić, więc nic jej nie mówiłam o krajowych podróżach (np. stałam pod Pałacem Kultury w Warszawie albo na rynku w Białymstoku, a mama rozmawiała ze mną myśląc, że jestem we Wrocławiu). Tylko kiedy wyjeżdżałam do innego kraju, zawsze musiałam ją poinformować, żeby nie doznała szoku, jak za parę minut rozmowy będzie musiała zapłacić fortunę.
Brat chce zamieszkać ze swoją dziewczyną i wyprowadzić się od nas. Nie wiem, czy tak zrobi. Bez niego miałabym własny pokój tylko dla siebie i mogłabym np. przenocować kogoś ze znajomych. Teraz to niemożliwe, bo mamy za małe mieszkanie. I psa. Z drugiej strony to ja jestem starsza, więc to ja powinnam wyprowadzić się pierwsza. Trochę dziwnie się czuję. Jak pasożyt.

Komenco de somerferioj

Kiel mi jam skribis, komenciĝis someraj ferioj. Mi transloĝiĝis kaj iomete ripozis. Ne vere, ĉar ĉiutage iu volas ion de mi. Ankaŭ mi atendas vojaĝon al Slovakio kaj mi devas pripari por tio. Eble post reveno mi normale ripozos. Ni ekvidos, kio okazos. Kelkaj homoj proponas al mi sekvajn forveturojn kaj mi volonte veturus, sed al mia familio ne plaĉas, ke mi tiel multe vojaĝas.
Mi ne ŝatas tiun tempon, kiam mi atendas ion kaj mi ne certas kion kaj kiam fari. Tio lacigas min. Nu jam baldaŭ mi revenos, espereble en pli bona humoro.

---

Jak już pisałam, zaczęły się wakacje. Przeprowadziłam się i trochę odpoczęłam. Nie do końca, bo codziennie ktoś coś ode mnie chce. Czekam też na wyjazd na Słowacji i muszę się do niego przygotować. Może po powrocie normalnie wypocznę. Zobaczymy, co będzie. Parę osób proponuje mi kolejne wyjazdy i chętnie bym pojechała, ale rodzinie nie podoba się, że tak dużo podróżuję.
Nie lubię tego okresu, kiedy na coś czekam i nie wiem, co ze sobą zrobić. Męczy mnie to. Ale już niedługo wrócę, mam nadzieję, że w lepszym humorze.

Se mi scius, kion mi scias

Lastaj tagoj mi povas sumigi per kanto "Se mi scius, kion mi scias" de Kazik Staszewski, fama pola kantisto. Ĝi estas aŭdebla ĉi tie: Gdybym wiedział to co wiem
Alproksimiĝas malfacila tempo, sed parte mi kulpas. Kiel tion solvi, mi ankoraŭ ne scias. Bone, ke almenaŭ ne ĉion mi malgajnis.

---

Ostatnie dni mogę podsumować piosenką Gdybym wiedział to co wiem Kazika. Zbliża się trudny czas, ale po części sama jestem sobie winna. Jak wyjść z tego z twarzą, jeszcze nie wiem. Dobrze chociaż, że nie wszystko stracone.

Kie estas pantalonoj?

En laborejo hodiaŭ matene estis vera tohuvabohuo. Kelkdek grupoj de lernantoj kaj eĉ pli teruraj instruistoj. Iu instruistino kriis tuttempe "Kie estas pantalonoj?" kaj devigis nin serĉi ilin anstataŭ labori kaj preni vestaĵoj de aliaj homoj. Finfine evidentiĝis, ke knabino, kies pantalonoj ni serĉis, lasis ilin en lernejo aŭ ie alie. Situacio estis stulta kaj malhelpis al ni, ĉar poste ĉiuj estis nervigitaj. Preskaŭ tutan tagon ekde mateno ĝis vespero mi hodiaŭ laboris kaj vortoj "Kie estas pantalonoj?" estis frazo de la tago. Morgaŭ mi ankaŭ surprize laboros, verŝajne neniu krom mi venos, do mi timas, ke sen iu ajn kunlaboranto povas esti eĉ pli granda tohuvabohuo. Ni ekvidos vespere.

---

W pracy dzisiaj był wielki chaos. Kilkanaście grup z gimnazjów i jeszcze gorsi nauczyciele. Jakaś nauczycielka zaczęła się na nas drzeć "Gdzie są spodnie?" i zmusiła nas, żeby ich szukać zamiast normalnie pracować i obsługiwać pozostałe grupy. Na końcu okazało się, że ta dziewczynka, której spodni szukaliśmy, zostawiła je w szkole czy gdzieś tam. Sytuacja była głupia, ale napsuła nam krwi, przeszkodziła nam w pracy i wszyscy się przez to denerwowali. Prawie cały dzień od rana do wieczora dzisiaj pracowałam i słowa "Gdzie są spodnie?" były tekstem dnia. Jutro też niespodziewanie pracuję, prawdopodobnie przyjdę tylko ja, więc boję się, że bez współpracowników może być jeszcze większe zamieszanie. Zobaczymy wieczorem.

Malsano de mia hundo

Dum lastaj tagoj mi iomete pigris kaj nenion skribis ĉi tie. Dua kialo krom pigreco estas tohuvabohuo en mia kapo, ĉar mi denove havas multe da strangaj pensoj. Mi volas ripozi kaj reakiri psikan ekvilibron. Pro tio mi malpli ofte laboras en tiu ĉi monato. Povus helpi longa, malproksima vojaĝo. Sed aliflanke tio estus nur fuĝo de problemoj. Mi devas resti ĉi tie kaj iel solvi ĉiujn malfacilajn situaciojn.
Mia patrino jam ne plu estas en malsanulejo, hieraŭ ŝi revenis al laborejo. Sed mia hundo estas serioze malsana. Frato vizitis kun li veterinaron. Oni ankoraŭ ne scias, kio okazas kun li. Eble tio estas hepato. Verŝajne li havas ankaŭ tumoro de lieno. Li havas ŝvelitan ventron kaj li ofte anhelas sen videbla kialo. Mi timas, ĉu li resaniĝos. Mi tre, tre lin amas. Kaj mi eĉ ne povas imagi, ke li ne plu vivos. Li ĉiam bonvenas min, kiam mi revenas hejmen. Mi esperas, ke medikamentoj helpos kaj li ankoraŭ multaj jaroj vivos kun ni. Hundo estas nia familiano.

---

Miałam lenia przez ostatnie kilka dni i nic tutaj nie napisałam. Drugą przyczyną prócz lenistwa jest zamęt w mojej głowie, bo znowu mam dużo dziwnych myśli. Chcę odpocząć i odzyskać psychiczną równowagę. Z tego powodu mniej pracuję w tym miesiącu. Mogłaby pomóc długa, daleka podróż. Ale z drugiej strony byłoby to tylko ucieczką od problemów. Muszę zostać na miejscu i jakoś rozwiązać wszystkie trudne sytuacje.
Moja mama już wyszła ze szpitala, wczoraj wróciła do pracy. Ale mój pies jest poważnie chory. Brat był z nim u weterynarza. Jeszcze nie wiadomo, co się z nim dzieje. Może to wątroba. Prawdopodobnie ma też guza na śledzionie. Ma spuchnięty brzuch i często dyszy bez widocznego powodu. Boję się, czy wyzdrowieje. Bardzo, bardzo go kocham. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, że nie żyje. Zawsze wita mnie, gdy wracam do domu. Mam nadzieję, że leki pomogą i będzie żył z nami jeszcze długie lata. Pies jest członkiem naszej rodziny.

Skriblaboro kaj biletoj ĝis Vilno

Evidentiĝis, ke mi povas skribi skriblaboron pri urbeto najbara al mia hejmurbo, tio min tre ĝojigas. Profesoro diris, ke al li tre plaĉas mia temo. Eble mi devos iomete lerneti germanan por havi pli multe da fontoj aŭ mi devos peti helpon de studentoj de germana filologio. Profesoro diris ankaŭ, ke indos viziti Medicinan Akademion. Interese. Sed tamen tiu temo pli bonas ol pasintjara, kiun mi eĉ ne povis elekti kaj aldoni ion de mi.
Mi iomete strange min sentas, ĉar mi pensis, ke mi havos pli multe da tempo por mi post rezignado el dua studado kaj volontuladoj. Sed mi plu estas iomete perdita kaj ĉirkaŭanta min tohuvabohuo similas al pasintjara. Tio estas nur unua semajno, eble poste ĉio normaliĝos.
Se temas pri frenezaĵoj, mi hieraŭ aĉetis biletojn ĝis Vilno. Mi volas viziti amikinon, kiu studas tie dum unu semestro. Longe mi ne povis decidi, ĉu veturi, sed ŝi sendis al mi informon pri pli malmultekostaj biletoj, do mi rapide aĉetis ilin. Mi veturos nur por 3 tagoj je fino de oktobro.
Sabate mi planas ekskurson, do hodiaŭ mi devas aĉeti mapon.

---

Okazało się, że mogę pisać pracę o miasteczku sąsiadującym z moją miejscowością rodzinną, bardzo mnie to cieszy. Profesor powiedział, że bardzo podoba mu się mój temat. Może będę musiała trochę poduczyć się niemieckiego, żeby mieć więcej źródeł albo będę musiała poprosić o pomoc studentów germanistyki. Profesor powiedział też, że warto będzie odwiedzić Akademię Medyczną. Ciekawe. Ale i tak bardziej podoba mi się ten temat od zeszłorocznego, którego nawet nie mogłam sobie wybrać i nie mogłam dodać nic od siebie.
Trochę dziwnie się czuję, bo myślałam, że będę miała więcej czasu dla siebie po rezygnacji z drugiego kierunku i wolontariatów. Ale dalej jestem trochę zagubiona i otaczający mnie chaos przypomina zeszłoroczny. To dopiero pierwszy tydzień, może później wszystko się unormuje.
Jeśli chodzi o szaleństwa, wczoraj kupiłam bilety do Wilna. Chcę odwiedzić koleżankę, która studiuje tam na Erasmusie. Długo nie mogłam się zdecydować, czy jechać, ale wysłała mi informację o tanich biletach, więc szybko je kupiłam. Jadę tylko na 3 dni pod koniec października.
W sobotę planuję wycieczkę, więc dzisiaj muszę kupić mapę.