En antaŭlasta skribaĵo mi skribis, ke jaro 2012 tuttempe min surprizas. Duono da tiu ĉi jaro jam pasis, do eble nun estas bona momento por sumigi. Mirindaĵoj komenciĝis post mia reveno de Gdansko en januaro. Mi decidis, ke mi rezignos de unu mia studado kaj okupiĝos nur pri dua. Universitato, laboro kaj volontulado lacigis min, ofte mi estis malsana kaj mi ne havis fortojn por ĉio.
Marte okazis "stranga printemp'", mallonga, sed sufiĉe freneza. Mi plu ne komprenas, kio okazis tiam. Ankaŭ en marto mi revenis al Vilnius, post longa malcerteco kaj batalo kun universitato. Mi esperis ĝis fino kaj tago antaŭ forveturo mi eksciis, ke mi povas veturi. Bedaŭrinde en Vilnius ne estis tiel mojose, io ŝanĝiĝis kaj etoso jam ne estis kiel en pasinta jaro. Mi volis pasigi tempon kun ĉiuj amikoj, sed estis du grupoj kaj mi devis elekti.
Dum printempo amikinoj informis, ke en sekva jaro atendos min 2 geedziĝoj. Mi ĝojis, sed samtempe tio iomete timigis min. Mi hazarde eksciis ankaŭ pri tio, ke mia alia amikino jam ne plu estas kun ŝia fianĉo. Tio miris min, ĉar mi pensis, ke ili jam ankaŭ estas preskaŭ edzo kaj edzino. Antaŭe ankaŭ aliaj du amikoj disiĝis kun siaj koramikinoj.
Maje mi rezignis de dua studado, ekde tiam mi ne plu studas kaj pensas kion fari kun mi en estonteco. Mi pensas, ke mi revenos al mia antaŭa studado kaj finfine magistriĝos. Mi ne plu volontulas en Akademio de Futuro kaj mi jam finis lernadon de litova lingvo. Sen tiuj okupoj mi esperas normale studi.
Antaŭ ferioj mi ricevis strangan proponon de geedziĝo. Mi plu ne povas kredi, ke tio ne estis ŝerco, ĉar tiel aspektis. Sed poste ankaŭ aliaj knabinoj ricevis similajn proponojn:)
Ferioj, anstataŭ esti tempo por ripozi, estis tempo de laboro kaj kvereloj. Mi jam havis blogon tiam, do situacio estas pli malpli priskribita ĉi tie, sen detaloj. Tio influas kelkaj miaj decidoj pri agado en Esperantujo kaj denove iomete ŝanĝas mian vivon.
Kaj hieraŭ je noktomezo mia amikino min surprizis kaj diris, ke ŝi ne plu estas kun sia fianĉo kaj estas en Pollando.
Neniam antaŭe samtempe ne okazis tiel multe en mia vivo. Kompreneble de tempo al tempo mi ion ŝanĝis, lernejon, loĝlokon aŭ amikojn, sed ne tiel rapide kaj freneze. En 2012 preskaŭ ĉiumonate io grava ŝanĝiĝas kaj surprizigas min. Por mi tio estas nekredebla afero. Pro tio mi kelkfoje skribis ion ĉe blogo por kontroli matene, kiam mi vekiĝos, ĉu tio vere okazis kaj tio ne estis mia sonĝo.
Tio estas nur duono de jaro. Mi jam atendas, kio okazos plu. Ĝis decembro restis ankoraŭ 4 monatoj. Miaj rilatoj kun homoj nun estas tiel strangaj, ke laŭ mi ili ne povas esti pli komplikaj.
W przedostatniej notce napisałam, że rok 2012 wciąż mnie zaskakuje. Połowa roku już minęła, więc może to jest dobry moment na podsumowanie. Zaskakujące rzeczy zaczęły się dziać po moim powrocie z Gdańska w styczniu. Zdecydowałam, że rezygnuję z jednego kierunku studiów i zajmę się drugim. Uniwersytet, praca i wolontariat zmęczyły mnie, często byłam chora i nie miałam sił na wszystko.
Marzec otrzymał kryptonim "Stranga printemp'", czyli "Dziwna wiosna". Był to czas krótki, ale wystarczająco szalony. Do tej pory nie rozumiem, co się wtedy działo. Również w marcu udało mi się wrócić do Wilna, po długiej niepewności i walce z uniwersytetem. Miałam nadzieję do samego końca i na dzień przed wyjazdem dowiedziałam się, że mogę jechać. Niestety w Wilnie nie było tak fajnie, coś się zmieniło i atmosfera nie była taka jak w zeszłym roku. Chciałam spędzić czas ze wszystkimi przyjaciółmi, ale utworzyły się dwie grupki i musiałam wybierać.
Na wiosnę przyjaciółki poinformowały mnie, że czekają mnie 2 wesela. Z jednej strony się cieszyłam, z drugiej trochę mnie to wystraszyło. Przypadkowo dowiedziałam się również, że moja koleżanka nie jest już ze swoim narzeczonym. Zdziwiło mnie to, bo myślałam, że są już prawie mężem i żoną. Wcześniej też dwóch innych moich przyjaciół rozstało się ze swoimi dziewczynami.
W maju zrezygnowałam z drugich studiów, od tamtego czasu w ogóle nie studiuję i myślę, co zrobić ze swoją przyszłością. Myślę, że wrócę na poprzednie studia w końcu napiszę magisterkę. Już nie jestem wolontariuszką w Akademii Przyszłości i skończyłam naukę litewskiego. Bez tych zajęć mam nadzieję normalnie studiować.
Przed wakacjami dostałam dziwną propozycję małżeństwa. Dalej nie mogę uwierzyć, że to nie był żart, bo tak wyglądało. Ale później inne dziewczyny też otrzymały podobną ofertę:)
Wakacje, zamiast być czasem odpoczynku, były czasem pracy i kłótni. Miałam już wtedy bloga, więc sytuacja została tu mniej więcej przestawiona, bez szczegółów. To wpływa na kilka moich decyzji dotyczących działania w świecie esperanckim i znowu trochę zmienia moje życie.
A wczoraj o północy przyjaciółka zaskoczyła mnie i powiedziała, że nie jest ze swoim narzeczonym i jest w Polsce.
Nigdy wcześniej w moim życiu nie działo się tyle naraz. Oczywiście od czasu do czasu coś się zmieniałam, szkołę, miejsce zamieszkania lub znajomych, ale nie tak gwałtownie i szalenie. W 2012 prawie każdego miesiąca coś ważnego się zmienia i zaskakuje mnie. Trudno mi w to uwierzyć. Z tego powodu kilka razy pisałam coś na blogu, żeby sprawdzić rano, kiedy wstanę, czy to naprawdę się wydarzyło i czy nie było tylko moim snem.
To tylko połowa roku. Już czekam, co jeszcze się stanie. Do grudnia zostały 4 miesiące. Moje relacje z ludźmi są już tak dziwne, że według mnie nie mogą się już bardziej skomplikować
piątek, 17 sierpnia 2012
czwartek, 16 sierpnia 2012
Traduki aŭ ne traduki? Jen la demando
Jam antaŭ longe mi rimarkis problemon ĉe mia blogo. Mi skribas unue esperante kaj poste mi penas pli malpli traduki tion en pola. Kompreneble ne ĉio estas tradukebla laŭ vorte, sed mi almenaŭ ĝeneralan sencon volas redoni. Mian Esperanto ankoraŭ mi mem ne povas juĝi, ĉar mi ne sufiĉe bone ĝin konas, mi komencis lerni antaŭ 10 monatoj kaj mi plu de tempo al tempo eraras. Tiu blogo estas loko, kie mi povas eklerni kiel skribi esperante sen eraroj kaj kontroli, kiel ŝanĝiĝas mia Esperanto dum pasanta tempo.
Sed mian polan mi povas prijuĝi, ĉar mi estas denaska uzantino kaj laŭ mi ĝi ne estas bonstila, videblas, ke tio estas traduko. Mi nun ne scias, kiel solvi tiun problemon. Se mi skribos aparte esperante kaj pole, samaj pensoj, sed sen rekta tradukado, tekstoj povas pli diferenci. Se mi plu daŭrigos skribadon per mia nuntempa metodo, polaj fragmentoj povas esti malbonstilaj kaj mi ne havas multe da tempo por korekti ĉion. Mi devas tion ankoraŭ pripensi kaj elekti ion finfine.
Juz dawno zauważyłam problem na moim blogu. Piszę najpierw po esperancku, a później staram się to mniej więcej przetłumaczyć na polski. Oczywiście nie wszystko da się przetłumaczyć dosłownie, ale chcę oddać przynajmniej ogólny sens. Mojego esperanta jeszcze nie mogę sama osądzić, bo nie znam go wystarczająco dobrze, zaczęłam uczyć się 10 miesięcy temu i w dalej od czasu do czasu popełniam błędy. Ten blog jest miejscem, gdzie mogę naŭczyć się pisać po esperancku bezbłędnie i sprawdzić, jak zmienia się moje esperanto wraz z upływającym czasem.
Mogę jednak osądzić mój polski, bo używam go od urodzenia i według mnie nie piszę w dobrym stylu, widać, że to tłumaczenie. Nie wiem teraz, jak rozwiązać ten problem. Jeśli będę pisać osobno esperancką i polską wersję, te same myśli, ale nie jako bezpośrednie tłumaczenie, teksty mogą bardziej się różnić. Jeśli będę kontynuować pisanie moją obecną metodą, polskie fragmenty mogą być w nienajlepszym stylu, a nie mam dużo czasu, żeby wszystko poprawić. Muszę to jeszcze przemyśleć i coś ostatecznie wybrać.
Sed mian polan mi povas prijuĝi, ĉar mi estas denaska uzantino kaj laŭ mi ĝi ne estas bonstila, videblas, ke tio estas traduko. Mi nun ne scias, kiel solvi tiun problemon. Se mi skribos aparte esperante kaj pole, samaj pensoj, sed sen rekta tradukado, tekstoj povas pli diferenci. Se mi plu daŭrigos skribadon per mia nuntempa metodo, polaj fragmentoj povas esti malbonstilaj kaj mi ne havas multe da tempo por korekti ĉion. Mi devas tion ankoraŭ pripensi kaj elekti ion finfine.
Juz dawno zauważyłam problem na moim blogu. Piszę najpierw po esperancku, a później staram się to mniej więcej przetłumaczyć na polski. Oczywiście nie wszystko da się przetłumaczyć dosłownie, ale chcę oddać przynajmniej ogólny sens. Mojego esperanta jeszcze nie mogę sama osądzić, bo nie znam go wystarczająco dobrze, zaczęłam uczyć się 10 miesięcy temu i w dalej od czasu do czasu popełniam błędy. Ten blog jest miejscem, gdzie mogę naŭczyć się pisać po esperancku bezbłędnie i sprawdzić, jak zmienia się moje esperanto wraz z upływającym czasem.
Mogę jednak osądzić mój polski, bo używam go od urodzenia i według mnie nie piszę w dobrym stylu, widać, że to tłumaczenie. Nie wiem teraz, jak rozwiązać ten problem. Jeśli będę pisać osobno esperancką i polską wersję, te same myśli, ale nie jako bezpośrednie tłumaczenie, teksty mogą bardziej się różnić. Jeśli będę kontynuować pisanie moją obecną metodą, polskie fragmenty mogą być w nienajlepszym stylu, a nie mam dużo czasu, żeby wszystko poprawić. Muszę to jeszcze przemyśleć i coś ostatecznie wybrać.
Noktomeza telefono
Ĵus skribis mi mesaĝon al mia amikino, pensante, ke ŝi estas en Nederlando kun sia koramiko. Kaj ŝi telefonis al mi, dirante, ke ŝi estas nek en Nederlando, nek kun sia koramiko! Mi plu ne kredas, ke mi tion aŭdis, ĉar estas noktomezo kaj ŝi diris al mi tiel multe da novaĵoj, ke mi sidas ŝokita nun. Mi jam scias, kion sentis homoj, kiam mi diris al ili pri mia vivo kaj ĉiuj tiuj ŝanĝos kaj strangaj decidoj. Malgraŭ tio malfacile kredi, ke ŝi jam ne plu estas kun sia fianĉo kaj anstataŭ en Nederlando ŝi estas nun ĉe maro en Pollando. Kia surprizo! Morgaŭ mi kontrolos, ĉu mi vere tion skribis kaj tio ĉio vere okazis. Kaj en sekva semajno mi certe devas renkontiĝi kun mia amikino. Jaro 2012 neniam finos surprizi min.
Właśnie napisałam sms do mojej przyjaciółki, myśląc, że jest ona w Holandii ze swoim chłopakiem. A ona zadzwoniła do mnie, mówiąc, że ani nie jest w Holandii, ani nie jest ze swoim chłopakiem! Dalej nie wierzę w to, co usłyszałam, bo jest północ, a ona powiedziała tyle nowin, że siedzę teraz zszokowana. Wiem już, co czuli ludzie, kiedy mówiłam im o moim życiu i tych wszystkich zmianach oraz dziwnych decyzjach. Mimo wszystko trudno uwierzyć, że ona nie jest już ze swoim narzeczonym i zamiast być z nim w Holandii, jest teraz nad morzem w Polsce. Co za niespodzianka! Jutro sprawdzę, czy naprawdę to napisałam i czy to wszystko naprawdę się stało. I w przyszłym tygodniu na pewno muszę spotkać się z moją przyjaciółką. Rok 2012 nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać.
Właśnie napisałam sms do mojej przyjaciółki, myśląc, że jest ona w Holandii ze swoim chłopakiem. A ona zadzwoniła do mnie, mówiąc, że ani nie jest w Holandii, ani nie jest ze swoim chłopakiem! Dalej nie wierzę w to, co usłyszałam, bo jest północ, a ona powiedziała tyle nowin, że siedzę teraz zszokowana. Wiem już, co czuli ludzie, kiedy mówiłam im o moim życiu i tych wszystkich zmianach oraz dziwnych decyzjach. Mimo wszystko trudno uwierzyć, że ona nie jest już ze swoim narzeczonym i zamiast być z nim w Holandii, jest teraz nad morzem w Polsce. Co za niespodzianka! Jutro sprawdzę, czy naprawdę to napisałam i czy to wszystko naprawdę się stało. I w przyszłym tygodniu na pewno muszę spotkać się z moją przyjaciółką. Rok 2012 nigdy nie przestanie mnie zaskakiwać.
środa, 15 sierpnia 2012
Maldekstramaneco
Certe preskaŭ neniu rimarkis, sed antaŭ 2 tagoj (13-an de aŭgusto) estis Tago de Maldektramanuloj, mia festo:) Mi mem eksciis pri ĝi antaŭ kelkaj jaroj. Bone, ke ni havas sian propran tagon kaj dekstramanuloj povas ekvidi, ke ni ekzistas, kaj ne ĉiuj estas samaj. En baza lernejo preskaŭ ĉiuj miris, kiel mi povas skribi per liva mano, eĉ nun de tempo al tempo homoj demandas min, kiel tio eblas. Male mi povas ilin demandi, kiel tio eblas, ke ili skribas per dekstra mano, por mi tio estas simile mirinda afero:) Mi iam provis eklerni tion, sed mi ne estis sufiĉe pacienca. Tamen mi povas malrapide skribi en spegula kontraŭfrapo:) Jen eta ekzemplo:
Do malfruaj bondeziroj por ĉiuj maldekstramanuloj!
PS. "Maldekstramanulo" estis unu el unuaj vortoj, kiujn mi eklernis esperante kaj litove ("kairiarankis"):)
Pewnie nikt nie zauważył, ale przed dwoma dniami (13 sierpnia) był Dzień Leworęcznych, moje święto:) Sama dowiedziałam się o jego istnieniu przed kilkoma laty. Dobrze, że mamy swój własny dzień i praworęczni mogą zobaczyć, że istniejemy, i nie wszyscy są tacy sami. W podstawówce prawie wszyscy się dziwili, jak mogę pisać lewą ręką, nawet teraz od czasu do czasu ludzie mnie pytają, jak to możliwe. Odwrotnie mogłabym ich spytać, jak to możliwe, że oni piszą prawą ręką, dla mnie jest to równie dziwna sprawa:) Kiedyś próbowałam się tego nauczyć, ale nie miałam do tego cierpliwości. Mogę jednak powoli pisać w lustrzanym odbiciu:) (Powyżej, w esperanckiej wersji, mały przykład jak to wygląda)
Spóźnione życzenia dla wszystkich mańkutów!
PS. "Leworęczny" było jednym z pierwszych słów, jakich nauczyłam się po esperancku i po litewsku ("kairiarankis"):)
PS. "Maldekstramanulo" estis unu el unuaj vortoj, kiujn mi eklernis esperante kaj litove ("kairiarankis"):)
Pewnie nikt nie zauważył, ale przed dwoma dniami (13 sierpnia) był Dzień Leworęcznych, moje święto:) Sama dowiedziałam się o jego istnieniu przed kilkoma laty. Dobrze, że mamy swój własny dzień i praworęczni mogą zobaczyć, że istniejemy, i nie wszyscy są tacy sami. W podstawówce prawie wszyscy się dziwili, jak mogę pisać lewą ręką, nawet teraz od czasu do czasu ludzie mnie pytają, jak to możliwe. Odwrotnie mogłabym ich spytać, jak to możliwe, że oni piszą prawą ręką, dla mnie jest to równie dziwna sprawa:) Kiedyś próbowałam się tego nauczyć, ale nie miałam do tego cierpliwości. Mogę jednak powoli pisać w lustrzanym odbiciu:) (Powyżej, w esperanckiej wersji, mały przykład jak to wygląda)
Spóźnione życzenia dla wszystkich mańkutów!
PS. "Leworęczny" było jednym z pierwszych słów, jakich nauczyłam się po esperancku i po litewsku ("kairiarankis"):)
niedziela, 12 sierpnia 2012
Al patrujo
Post hodiaŭa noktomezo, ĉirkaŭ 1 horo, mi revenis al Pollando post unu kaj duono de monato en Slovakio. Mi tre bedaŭras, ke mi devis jam reveni, sed ĉi tie en patrujo atendas min gravaj aferoj. Se ĉio estos bone, post kelkaj tagoj mi povos viziti por kelkaj tagoj Rusio. Tio estis mia revo ekde longe kaj mi ĉiam ne havis eblecon aŭ emon por vojaĝo. Nun hazarde mi eksciis, ke mi povas partopreni projekton de pola-rusa kunlaboro, do kompreneble mi aliĝis. Pro tio mi devis lasi Slovakion kaj rapide reveni por prizorgi dokumentaron necesan por ricevi rusan vizon.
Dum hieraŭa aŭtobusa kaj trajna veturado (5-foje ni devis ŝanĝi veturilon, ni veturis per 2 aŭtobusoj kaj 4 trajnoj) mi multe rememorigis ĉiujn niajn aventurojn en Slovakio kaj homojn, kiujn mi renkontis. Se ne kelkaj problemoj, tio povus esti unu el la plej bonaj ferioj en mia vivo. Loko estis ĉarma kaj homoj ankaŭ, mi bone pasigis tempon ĉi tie. Mi esperas, ke iam mi revenos al Partizanske.
Dzisiaj po północy, koło pierwszej, wróciłam do Polski po 1,5 miesiąca na Słowacji. Bardzo żałuję, że musiałam już wrócić, ale tutaj w ojczyźnie czekają na mnie ważne sprawy. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, za kilka dni będę mogła na kilka dni odwiedzić Rosję. To było moim marzeniem od dawna i nigdy nie miałam możliwości lub chęci, żeby je spełnić. Teraz przypadkiem dowiedziałam się, że mogę wziąć udział w projekcie polsko-rosyjskiej współpracy, więc oczywiście dołączyłam. Dlatego musiałam opuścić Słowację i szybko wrócić, aby zadbać o dokumenty niezbędne do otrzymania rosyjskiej wizy.
W czasie wczorajszej autobusowej i kolejowej podróży (5 razy musieliśmy zmienić pojazd, jechaliśmy 2 autobusami i 4 pociągami) dużo wspominałam nasze wszystkie przygody na Słowacji i ludzi, których spotkałam. Jeśli nie kilka problemów, to mogłyby być jedne z najlepszych wakacji w moim życiu. Miejsce było urocze, ludzie również, dobrze spędziłam tu czas. Mam nadzieję, że kiedyś wrócę do Partizanskiego.
Dum hieraŭa aŭtobusa kaj trajna veturado (5-foje ni devis ŝanĝi veturilon, ni veturis per 2 aŭtobusoj kaj 4 trajnoj) mi multe rememorigis ĉiujn niajn aventurojn en Slovakio kaj homojn, kiujn mi renkontis. Se ne kelkaj problemoj, tio povus esti unu el la plej bonaj ferioj en mia vivo. Loko estis ĉarma kaj homoj ankaŭ, mi bone pasigis tempon ĉi tie. Mi esperas, ke iam mi revenos al Partizanske.
Dzisiaj po północy, koło pierwszej, wróciłam do Polski po 1,5 miesiąca na Słowacji. Bardzo żałuję, że musiałam już wrócić, ale tutaj w ojczyźnie czekają na mnie ważne sprawy. Jeśli wszystko pójdzie dobrze, za kilka dni będę mogła na kilka dni odwiedzić Rosję. To było moim marzeniem od dawna i nigdy nie miałam możliwości lub chęci, żeby je spełnić. Teraz przypadkiem dowiedziałam się, że mogę wziąć udział w projekcie polsko-rosyjskiej współpracy, więc oczywiście dołączyłam. Dlatego musiałam opuścić Słowację i szybko wrócić, aby zadbać o dokumenty niezbędne do otrzymania rosyjskiej wizy.
W czasie wczorajszej autobusowej i kolejowej podróży (5 razy musieliśmy zmienić pojazd, jechaliśmy 2 autobusami i 4 pociągami) dużo wspominałam nasze wszystkie przygody na Słowacji i ludzi, których spotkałam. Jeśli nie kilka problemów, to mogłyby być jedne z najlepszych wakacji w moim życiu. Miejsce było urocze, ludzie również, dobrze spędziłam tu czas. Mam nadzieję, że kiedyś wrócę do Partizanskiego.
czwartek, 9 sierpnia 2012
En Bratislavo
Hieraŭ ni havis ekskurson ĝis Bratislavo. Nia ĉiĉeronino estis esperantistino Eva, ŝi montris al ni ĉiujn la plejn gravajn partojn de ĉefurbo. Ni vizitis kastelon, ĝardenon de slovaka prezidanto kaj ni promenis laŭ belaj, bratislavaj stratetoj. Ni estis ankaŭ en loko, kie estas bone videbla aŭstra landlimo. Poste ni manĝis bongustajn haluŝkojn, nacian slovakan manĝaĵon. Ni revenis hejmen vespere, dormante en aŭtomobilo, lacaj post longa tago plena de atrakcioj.
Antaŭ vespermanĝo telefonis al mi patrino, tio estis agrable, sed iomete strange, ĉar mi preskaŭ ne havas kontakton kun mia familio, ekde mi forveturis al Slovakio, nur mi interŝanĝis kelkaj SMSoj kun patrino.
En oficejo ni nun aldonas dosierojn al Medioteko kaj unu el kantoj mi ekde kelkaj tagoj ĉiam zumas:
Slovake kanto sonas tiel: TEAM - Reklama na ticho
Interese, ke tiu grupo komence kantis esperante kaj poste ili estis famaj en tuta Ĉeĥoslovakio. TEAM estas nun unu el la plej konataj slovakaj muzikgrupoj. Ni eĉ ekaŭdis tiun ĉi kanton en radio dum voje al Bratislavo. Dum SES mi ekkonis ilian manaĝeron, li estas esperanta instruisto kaj li skribis mian lernolibron kaj tekstoj de kantoj por TEAM.
Wczoraj mieliśmy wycieczkę do Bratysławy. Naszą przewodniczką była esperantystka Eva, pokazała nam wszystkie najważniejsze części stolicy. Odwiedziliśmy zamek i ogród prezydencki oraz przespracerowaliśmy się pięknymi, bratysławskimi uliczkami. Byliśmy także w miejscu, gdzie dobrze widać austriacką granicę. Później zjedliśmy smaczne bryndzové halušky, narodową słowacką potrawę. Do domu wróciliśmy wieczorem, śpiąc w samochodzie, zmęczeni i śpiący po dniu pełnym atrakcji.
Przed kolacją dzwoniła do mnie mama, co było miłe, ale dość dziwne, bo od wyjazdu na Słowację prawie nie miałam kontaktu z rodziną, tylko wymieniłam kilka SMSów z mamą. Dodajemy teraz w pracy pliki do Mediateki i jedną z piosenek od kilku dni cały czas nucę:
Po słowacku piosenka brzmi tak: TEAM - Reklama na ticho
Ciekawe, że ten zespół na początku śpiewał po esperancku i później stał się sławny w całej Czechosłowacji. TEAM jest jednym z najbardziej znanych słowackich grup muzycznych. Nawet słyszeliśmy tę piosenkę w radio w drodze do Bratysławy. W czasie SES poznałam ich menadżera, jest on nauczycielem Esperanta i napisał mój podręcznik oraz teksty piosenek TEAM.
Antaŭ vespermanĝo telefonis al mi patrino, tio estis agrable, sed iomete strange, ĉar mi preskaŭ ne havas kontakton kun mia familio, ekde mi forveturis al Slovakio, nur mi interŝanĝis kelkaj SMSoj kun patrino.
En oficejo ni nun aldonas dosierojn al Medioteko kaj unu el kantoj mi ekde kelkaj tagoj ĉiam zumas:
TEAM - Reklamo al silentoEblas en kaŝ' la silenton de arbar'
Havi por via dom'
Estas garantio, indas la far'
Akiros ĝin plej ruza hom'!
Slovake kanto sonas tiel: TEAM - Reklama na ticho
Interese, ke tiu grupo komence kantis esperante kaj poste ili estis famaj en tuta Ĉeĥoslovakio. TEAM estas nun unu el la plej konataj slovakaj muzikgrupoj. Ni eĉ ekaŭdis tiun ĉi kanton en radio dum voje al Bratislavo. Dum SES mi ekkonis ilian manaĝeron, li estas esperanta instruisto kaj li skribis mian lernolibron kaj tekstoj de kantoj por TEAM.
Wczoraj mieliśmy wycieczkę do Bratysławy. Naszą przewodniczką była esperantystka Eva, pokazała nam wszystkie najważniejsze części stolicy. Odwiedziliśmy zamek i ogród prezydencki oraz przespracerowaliśmy się pięknymi, bratysławskimi uliczkami. Byliśmy także w miejscu, gdzie dobrze widać austriacką granicę. Później zjedliśmy smaczne bryndzové halušky, narodową słowacką potrawę. Do domu wróciliśmy wieczorem, śpiąc w samochodzie, zmęczeni i śpiący po dniu pełnym atrakcji.
Przed kolacją dzwoniła do mnie mama, co było miłe, ale dość dziwne, bo od wyjazdu na Słowację prawie nie miałam kontaktu z rodziną, tylko wymieniłam kilka SMSów z mamą. Dodajemy teraz w pracy pliki do Mediateki i jedną z piosenek od kilku dni cały czas nucę:
Môžete ho zohnať len pod rukouTEAM - Reklamo al silento
Nádherné ticho hôr
Výberové ticho zo zárukou
Získa ho kto príde skôr
Po słowacku piosenka brzmi tak: TEAM - Reklama na ticho
Ciekawe, że ten zespół na początku śpiewał po esperancku i później stał się sławny w całej Czechosłowacji. TEAM jest jednym z najbardziej znanych słowackich grup muzycznych. Nawet słyszeliśmy tę piosenkę w radio w drodze do Bratysławy. W czasie SES poznałam ich menadżera, jest on nauczycielem Esperanta i napisał mój podręcznik oraz teksty piosenek TEAM.
czwartek, 2 sierpnia 2012
Kverelo
Hodiaŭ mi pakis miajn aĵojn kaj mi jam estis preta por adiaŭi ĉiujn. Restis du horoj ĝis nia buso, do mi trankvile atendis en nia loĝejo. Subite miaj amikoj komencis kvereli kaj etoso denove estis tia, ke mi decidis resti plu en Slovakio, anstataŭ reveni al Pollando kun unu de ili. Post tiu kverelo mi ne povis imagi, kiel ni povas vojaĝi kune, do laŭ mi pli bona solvo estis rezigni. Tamen situacio nun estas eĉ pli stulta ol pli frue. Nun mi ne scias, kiam mi revenos al mia lando. Antaŭe mi devas informi kelkajn personojn pri tuta afero kaj ŝanĝi iel miaj planoj ne nur por resto de somero, sed ankaŭ por sekva jaro.
Spakowałam dzisiaj moje rzeczy i byłam już gotowa do pożegnań ze wszystkimi. Zostały dwie godziny do naszego busa, więc spokojnie czekałam w naszym mieszkaniu. Nagle moi przyjaciele zaczęli się kłócić i atmosfera znowu zrobiła się taka, że zdecydowałam się zostać dalej na Słowacji, zamiast wracać do Polski z jednym z nich. Po tej kłótni nie mogłam sobie wyobrazić, jak możemy podróżować razem, więc według mnie lepszym wyjściem było zrezygnować. Sytuacja jest jednak teraz jeszcze głupsza niż wcześniej. Nie wiem teraz, kiedy wrócę do kraju. Wcześniej muszę poinformować kilka osób o całej sprawie i zmienić jakoś moje plany nie tylko na resztę lata, ale też na przyszły rok.
Spakowałam dzisiaj moje rzeczy i byłam już gotowa do pożegnań ze wszystkimi. Zostały dwie godziny do naszego busa, więc spokojnie czekałam w naszym mieszkaniu. Nagle moi przyjaciele zaczęli się kłócić i atmosfera znowu zrobiła się taka, że zdecydowałam się zostać dalej na Słowacji, zamiast wracać do Polski z jednym z nich. Po tej kłótni nie mogłam sobie wyobrazić, jak możemy podróżować razem, więc według mnie lepszym wyjściem było zrezygnować. Sytuacja jest jednak teraz jeszcze głupsza niż wcześniej. Nie wiem teraz, kiedy wrócę do kraju. Wcześniej muszę poinformować kilka osób o całej sprawie i zmienić jakoś moje plany nie tylko na resztę lata, ale też na przyszły rok.
Subskrybuj:
Posty (Atom)